Programma seizoen 2025-26

In zijn solo ‘Every Body Knows What Tomorrow Brings And We All Know What Happened Yesterday’ verkent Mohamed Toukabri onontgonnen terrein. Beweging wordt er zowel geschiedschrijving als rebellie. Met zijn talent om verschillende werelden te verbinden – van straat tot scène, van hiphop tot postmoderne dans, van persoonlijk tot politiek – richt Toukabri zijn scherpe choreografische blik nu op de fundamenten van de dans zelf.

Wie mag op welke manier bewegen, en waarom eigenlijk? Mohamed Toukabri ontmantelt de machtsverhoudingen die in ons lichaam verankerd zitten. In ‘Every Body Knows …’ wil hij onze blik op dans bevrijden van oude vooroordelen. Op scène ontstaat een ruimte waar verschillende danstradities naast elkaar kunnen bestaan. Bewegingsvormen die lang als 'laag' zijn afgedaan nemen het op tegen de gevestigde canon. Foot work vloeit naadloos over in weight shifts; virtuositeit en kwetsbaarheid smelten samen. Het is geen fusie, maar frictie, coëxistentie, een herschrijven van de regels in real-time.

Copresentatie met CAMPO

In culturen wereldwijd vormen paranormale rituelen een doorgeefluik (of ‘medium’) tussen levenden en doden. Het lichaam raakt bezeten door geesten die zich uiten via stem, muziek of dans. In het Westen is deze bovennatuurlijke dimensie grotendeels verdwenen uit het dagelijkse leven. 

In ‘MEDIUM’ onderzoeken choreografen Núria Guiu en Ingri Fiksdal deze paranormale rituelen. Ze gaan na welke persoonlijke, culturele en digitale sporen zich nestelen in een lichaam. ‘MEDIUM’ put uit bewegingen van zowel digitale als persoonlijke archieven, de dansgeschiedenis (van Mary Wigman tot Martha Graham) en internet-beeldcultuur. Hoe verwerken we de vluchtige visuele content die ons overspoelt via het internet? Vinden deze beelden een weg naar onze gedachten en handelingen? 

Op scène brengt de hypnotiserende soundscape van Stephen O'Malley van black metalband Sunn O))) het lichaam van Núria Guiu in trance. Langzaamaan muteren de repetitieve bewegingen. Ze onthullen sporen van fantoombewegingen die door verschillende lichamen en generaties reisden – van leraar naar leerling, van moeder naar dochter, van online tutorial naar kijker... Zo ontstaat een lichaam dat bezeten is door bewegingen uit verschillende plaatsen en tijden.

Eric Minh Cuong Castaing bedenkt choreografieën die aangepast zijn aan de lichamen van mensen die hun mobiliteit verliezen, door bijvoorbeeld neurodegeneratieve ziektes of een beroerte. In ‘Forme(s) de vie’ brengt hij samen met choreograaf Aloun Marchal en dramaturg Marine Relinger drie dansers en twee performers met een beperking – een danser en een ex-bokser – samen. De dansers ondersteunen de performers met hun eigen lichaam als menselijke prothese. Zo geven ze het hedendaagse begrip van een augmented body een nieuwe invulling. 

In een voorstelling die dans en video combineert, versterken en beïnvloeden de verschillende lichamen elkaar. Door dans- en boksbewegingen te gebruiken, activeert ‘Forme(s) de vie’ het lichamelijke geheugen, met herwonnen bewegingsvrijheid als resultaat.

Dankzij de samenwerking met Enchanté  (Applaus!) kan je voor deze voorstelling een uitgesteld ticket aanvragen, te bestellen via een mail naar publiekswerking@viernulvier.gent!

Met ‘the beach’ creëert theatermaker Sarah Vanhee een performance met en door jongeren over seksualiteit, verlangen en lichamelijkheid. Het strand is een erotische omgeving bij uitstek: zon, zee en (half)naakte lichamen, blootgesteld aan de elementen en aan de blik van de ander. Het is een plaats voor ontspanning, spel en verleiding, die vol codes, scripts en rituelen zit. De drukbezochte vakantiebestemming is bovendien een populaire maatschappelijke ruimte, een (schijnbaar) democratische plek.

Een fictioneel etmaal lang volgen we hoe mensen komen en gaan – in duo's, groepjes of alleen, met vrienden, familie of volkomen vreemden. De sfeer is ontwapenend: iedereen geeft zich bijna-bloot over aan zand en golven. Maar het strand is tegelijk meedogenloos, want ook hier geldt de hiërarchie van de knapste, de meest gespierde, de populairste. Ook hier gedijt het best wat binnen een dominant cultureel kader past.

In ‘the beach’ spelen tieners van vlees en bloed de jonge personages, alle andere karakters zijn poppen. Van hyperrealistisch tot betoverend surreëel: op dit fascinerende strand heerst onder de lichtverbrande huiden een vreemde spanning tussen rust en actie, tussen publiek en intiem.

In een wereld getekend door conflicten, onzekerheid en collectieve rouw stelt 'Chapters of
Celebration' een essentiële, bijna uitdagende vraag: wat valt er nog te vieren? Wanneer de wereld zwaar aanvoelt door oorlog, onrecht en vervreemding, kan vreugde onverantwoord of zelfs onmogelijk lijken. En toch hebben mensen door de geschiedenis heen, zelfs in de donkerste tijden, hun toevlucht gezocht tot rituelen, dans en gemeenschappelijke vieringen — niet als ontsnapping, maar als een vorm van verzet en vernieuwing.

'Chapters of Celebration' is een energieke voorstelling met muziek en dans, een viering van het feestende lichaam door de tijd heen. Het is een avondvullende dansmarathon waarin collectief een ‘museum of party wordt gebouwd. De muzikale leidraad is La Folia (‘gekte’) of Folies d’Espagne, een vijftiende-eeuws muzikaal thema uit Iberië dat als een hartslag door de klassieke muziekgeschiedenis klopt, dankzij bewerkingen van componisten als Bach, Vivaldi en Rachmaninov. Componist en pianist Wouter Deltour bewerkt de verschillende composities tot een wervelend, hedendaags geheel.

Regisseur Benjamin Abel Meirhaeghe nodigt zes gerenommeerde choreografen uit om het feestende lichaam te bevrijden, in ‘chapters’ die barokdans kruisen met ballroom, jazz en rave. Als archeologen van het feest gaan zij samen met zes zingende dansers op zoek naar de oorspronkelijke vrijheid en gekte van menselijke gemeenschappen. Zo klinken in 'Chapters of Celebration' de politieke en rituele echo’s van uitbundigheid die de mensheid gaandeweg lijkt te zijn kwijtgeraakt.

Na het veelgeprezen 'Madrigals' vinden regisseur Benjamin Abel Meirhaeghe en componist Wouter Deltour elkaar opnieuw in hun gedeelde liefde voor klassieke muziek en ritueel.

In een gebroken wereld is 'Chapters of Celebration' een krachtige herinnering aan de universele behoefte om te vieren. Zodat we niet vergeten om altijd te blijven dansen.

Enkele jaren geleden maakte choreografe Femke Gyselinck kennis met de dialoogcantates van Johann Sebastian Bach. Barokker dan dat wordt het niet. In Bachs oeuvre nemen deze cantates een bijzondere plek in, ze zijn een zeldzame kans om hemel en aarde in gesprek te horen. 

Samen met B’Rock Orchestra zocht Gyselinck naar contrasterende muziek om hieraan toe te voegen, zonder in chaos te verzanden. Hoe kan een geheel ontstaan tussen muziekcomposities uit verschillende periodes en tijdsgeesten? En welke danstaal past daarbij? 

Het resultaat is ‘Torment of Hearts’, waarin drie dansers, twee zangers en een ensemble van zeven instrumentalisten gestalte geven aan verschillende verschijningsvormen van eenzaamheid. Dat doen ze op vier muziekstukken uit drie verschillende eeuwen. Naast composities over de zoekende ziel van Bach en Johann Philipp Krieger, en een nummer uit Mahlers Rückert-Lieder, tekende componist/keyboardspeler Hendrik Lasure voor de nieuwe muziek. Deze muzikale tijdreis wordt uitgevoerd door B’Rock Orchestra met Cecilia Bernardini op viool en zangers Ben Kazez & Kristen Witmer.

In ‘What Remains’ brengt choreografe Zoë Demoustier twee generaties samen op scène: kinderen die aan het leven beginnen en oudere dansers die het achter zich laten. Oud en jong zijn zowel krachtig als kwetsbaar in dit fysieke spel dat het vergankelijke lichaam blootlegt. Wie zorgt voor wie? Het onbeschreven lichaam of het lijf dat jaren vol beweging in zich draagt? In de gelijkenissen en de verschillen vinden ze elkaar. Er schuilt immers ook schoonheid in het verliezen.

‘What Remains’ is een verhaal over beginnen en eindigen, over op het uiterste van een levenslijn staan, op het punt waar je als kind begint of waar je als oudere eindigt. Met drie oudere dansers, een jongvolwassene en zes kinderen creëerde Zoë Demoustier een pakkende dansvoorstelling over de poëzie van het veranderen als mens, het maken van herinneringen, en de angst om deze te verliezen.

‘What Remains’ wordt voor de laatste keer in België opgevoerd in De Vooruit. Grijp je kans om de show nog mee te pikken.

‘Monica’ is een eerbetoon aan de moeders van kunstenaarskoppel Federico Vladimir en Pablo Lilienfeld. Al sinds het begin van hun relatie stonden de multimediakunstenaars versteld over de wel erg parallelle levens van hun moeders. Niet alleen delen ze dezelfde naam, beide Monica's werden geboren in het Argentinië van de jaren '50 als dochters van Europese oorlogsvluchtelingen, en allebei migreerden ze later terug naar Europa. Bovendien waren ze allebei kunstenaar: de ecofeministische schilderijen van Monica Lilienfeld en de erotische foto's van Monica Pezdirc vormen het startpunt van deze voorstelling. 

In ‘Monica’ onderzoeken Vladimir en Lilienfeld de kracht van representatie, genealogie en onze verantwoordelijkheid voor wie na ons komt. Het kunstenaarskoppel benadert het werk van hun moeders vanuit een diaspora-perspectief: het zijn beelden die bruggen slaan tussen uiteenlopende geschiedenissen, landen en generaties. Tegelijk dagen de makers de traditionele invulling van het moederschap uit, en stellen ze een hoogstpersoonlijk niet-heteronormatief alternatief voor. 

‘Monica’ is als een meeslepende ‘telenovela’ vol performance, dans, video en muziek. Oorlogen, migratie en klassieke patriarchale verhalen bestaan er naast elkaar. En bovenal: de lang verzwegen verhalen krijgen eindelijk hun verdiende podium.

"Zet alle poriën open voor dit pareltje. En vergeet vooral niet te ademen," schreef Het Nieuwsblad in 2014 over ‘THE DOG DAYS ARE OVER’. Deze voorstelling vormde de absolute doorbraak voor choreograaf Jan Martens. Meer dan tien jaar later recreëren Martens en GRIP deze radicale choreografie met een nieuwe cast.

"When you ask a person to jump, his attention is mostly directed toward the act of jumping and the mask falls so that the real person appears," zei fotograaf Philippe Halsman. Dit werd het uitgangspunt voor dit stuk: door hen te laten springen, onthult Martens de mens achter de danser.

In ‘THE DOG DAYS ARE OVER’ wordt de danser neergezet als een pure uitvoerder, strevend naar perfectie. Door acht dansers te onderwerpen aan een complexe, mathematische, dynamische en vermoeiende choreografie, opgevoerd in een gedwongen uniformiteit, gaan ze uiteindelijk in de fout. En dan valt hun masker af.

Met deze radicale vorm bevroeg Martens hoe we naar dansers, choreografen, publiek en cultuurbeleid kijken. Tien jaar later zijn die vragen nog altijd actueel. Waar ligt de dunne grens tussen kunst en entertainment? Is hedendaagse dans striptease voor de elite? ‘THE DOG DAYS ARE OVER’ wil je gaandeweg aan het denken zetten. 

... la révélation la plus simple et la plus radicale: 
que le présent se transforme en présence, 
qu’une action devient une histoire, 
qu’un humain devient un héros, 
qu’un endroit devient lieu.
Claire Simon

Wat als we alle ballast overboord konden gooien, ergens konden thuiskomen, terug naar de essentie? In ‘Bron’ delen verschillende generaties dit verlangen, als gelijken. Het getuigt van kwetsbaarheid, verbeelding en kracht tussen mensen. Op livemuziek van Thomas Devos zoeken de dansers naar wat hen verbindt, en welke toekomst ze willen vormgeven. Eén ding staat vast: water krijgt een hoofdrol. Met een bron als verzamelplaats. Een plek waar de mens zich vergaloppeert in zijn verlangen, waar leven stroomt en overstroomt.

Met ‘Bron’ keren Joke Laureyns en Kwint Manshoven terug naar de kern van hun werk. Na ‘as long as we are playing’ als een ode aan de spelende mens, en ‘promise me’ dat de vrijheid en roekeloosheid vierde, wordt ‘Bron’ een ode aan de scheppende mens. Een dansvoorstelling over de noodzaak van ‘maken’, over de mens als ‘maker’ en over de vraag naar de maakbaarheid van het leven. Een voorstelling die raakt, verbindt en de kracht van gemeenschap viert. 

In ‘ALABAMA’ treedt theatermaker Fien Leysen in de voetsporen van haar overleden vader, reporter Kris Leysen. In 1978 kwam hij tijdens een reportage voor de openbare omroep terecht in Birmingham, Alabama (VS). Hij sprak er met jonge mensen over werk en studies, over de zoektocht naar the American Dream, en de kloof tussen arm en rijk. Op zijn eerste avond in Alabama werd Kris Leysen plots gebombardeerd tot deputy sheriff. Een idee van de lokale sheriff, zodat de mensen in de stad hem zouden vertrouwen. Vijfenveertig jaar later trekt Fien Leysen, nu even oud als haar vader toen, naar Alabama. Ze wil de studenten en de sheriff uit 1978 terugvinden en de stad en de mensen weer opzoeken. In Birmingham stelt ze de vragen die haar vader liet liggen en hoopt ze er zelf antwoorden te vinden.

Samen met muzikant Steven De bruyn deelt Fien Leysen op scène videobeelden van toen en nu, en het resultaat van haar zoektocht. Een voorstelling over het verstrijken van de tijd en verschillende stadia van gemis.

Drie jaar lang onderzocht Natural Contract Lab (NCL) het ecosysteem van de Zenne-rivier. Het collectief organiseerde walking-withs* aan de rivier en haar verwante gemeenschappen, van de bron van de Zenne in Soignies tot de splitsing in het Zennegat in Mechelen. Van mensen tot planten, van brandnetels tot Japanse duizendknoop, en alle onderwaterleven: welke rechten hebben de  rivieren en haar bondgenoten? Kunnen we die wettelijk verankeren in een Living Bill*, als een legitiem gebaar van zorg?

Tijdens ‘STILL HERE’ deelt NCL hun aanpak. Je ontdekt hoe ze de rechten van de natuur, herstelrecht, ecologische rouw, zintuiglijke scenografieën en participatieve rituelen met elkaar verweven. En ze nemen je mee op sleeptouw! Tijdens een walking-with* overdag ontdek je het landschap langs de Gentse waterlopen. Daarna is er bij VIERNULVIER een gesprek met gasten, gevolgd door de presentatie van de Living Bill voor de rechten van de Zenne door de alliantie van zorg voor de rivier.

Meer info over het programma en de gasten volgt later.

Ritme verbindt ons onlosmakelijk met de wereld. Het is overal – in onze stappen, in onze taal, in onze emoties, in het leven zelf. Al sinds de oudheid, waar het diende als geheugensteun bij het voordragen van poëzie, wordt ritme gebruikt om mensen samen te brengen: van het gezang van monniken tot een militaire cadans. 

Tien jaar na hun gezamenlijke debuut ‘Flamer’ slaan broer en zus, drummer Lander (STUFF., Lander & Adriaan, BeraadGeslagen,…) en danseres Femke Gyselinck (GRIP, ex-Rosas), opnieuw de handen in elkaar. Wat ooit begon als een spontane beroepsruil, groeide uit tot een gedeelde artistieke taal. Deze keer trekken ze niet als duo, maar met een groep van zeven dansers en vier muzikanten het grote podium op.

Ritme is in deze voorstelling veel meer dan louter een onderdeel van de muziek. Het is het fundament waarop muziek en dans samenkomen. De patronen van geluiden en stiltes helpen bij het onthouden en het zingen, spelen of drummen in groep. En ze maken dansen mogelijk.

In zijn nieuwe boek Grondgenoten toont Dirk Holemans hoe we kunnen zorgen voor een gezond voedselaanbod voor iedereen. Radicaal zorg dragen voor eters, boeren en de levende omgeving leidt tot een positieve spiraal vol veerkracht. Met deze broodnodige voedseltransitie geven we zowel het klimaat als onze gezondheid een duw in de rug. Hoe pakken we dat aan? 

We gaan in gesprek met de auteur en gasten Fairouz Gazdallah (Beleidsadviseur Oxfam België), Arne Dambre (huisarts bij WGC Brugse Poort) en Elise Van Broeckhoven (boerin bij Grondig). Journalist Tomas Vanheste modereert. Daarnaast vertellen Emma Tack (Aroma’s vzw) en Kyle Boland (Boland Ferments) hoe zij die broodnodige voedseltransitie elke dag vormgeven.  

Tussen 17:00 en 19:00 kan je in ons café terecht bij een aantal infostanden van lokale ondernemers  die het anders doen. Je ontdekt initiatieven van boeren, producenten, sociale organisaties als Aroma's vzw, Eethuis Karoot, Padoo, OHNE, De Wassende Maan, Boland Ferments, IJzerkotmolen, Biograno, Anargist, De Landgenoten, plukboerderij Grondig,...

Op dinsdag 28 oktober schuiven Arno Van Vlierberghe, Melissa Giardina en Charlotte Remarque aan bij presentator Ruth Joos d. Samen bespreken ze drie boeken, zorgvuldig geselecteerd door onze redactie.

Op dinsdag 2 december gaan we tijdens onze debatreeks De Arena in gesprek over de herverdeling van de belastingen. Dat doen we met Isolde Van den Eynde en Walter Van Steenbrugge.

Lisbeth Imbo leidt het gesprek in goede banen.

Voor sommigen zijn het de boeken op tafel. Voor anderen zijn het de mensen die de boeken bespreken: hoe zij hun leeservaringen omzetten in argumenten. En nog andere bezoekers vinden het vooral een prettige avond, met de tombola, sfeervolle livemuziek en een auteur die komt voorlezen uit een boek dat nog moet verschijnen. Voor al deze redenen valt er wel iets te zeggen. Zeker is dat Uitgelezen, het maandelijkse boekenprogramma in de Theaterzaal, alive and kicking is. Met dank aan het panel, aangevuurd door Ruth Joos en met vaste waarden als Ibe Rossel, Melissa Giardina, Angelo Tijssens en Arno Van Vlierberghe. Ook in het nieuwe seizoen ontvangen zij verrassende gasten: lezers met een uitgesproken mening en een persoonlijke favoriet als ‘Signalement’; auteurs die een tipje van de sluier lichten in de rubriek ‘de Vooruitlezer’; muzikale gasten uit verschillende genres... Het is een mix die naar meer smaakt – of je nu veel leest of niet. 

Voor sommigen zijn het de boeken op tafel. Voor anderen zijn het de mensen die de boeken bespreken: hoe zij hun leeservaringen omzetten in argumenten. En nog andere bezoekers vinden het vooral een prettige avond, met de tombola, sfeervolle livemuziek en een auteur die komt voorlezen uit een boek dat nog moet verschijnen. Voor al deze redenen valt er wel iets te zeggen. Zeker is dat Uitgelezen, het maandelijkse boekenprogramma in de Theaterzaal, alive and kicking is. Met dank aan het panel, aangevuurd door Ruth Joos en met vaste waarden als Ibe Rossel, Melissa Giardina, Angelo Tijssens en Arno Van Vlierberghe. Ook in het nieuwe seizoen ontvangen zij verrassende gasten: lezers met een uitgesproken mening en een persoonlijke favoriet als ‘Signalement’; auteurs die een tipje van de sluier lichten in de rubriek ‘de Vooruitlezer’; muzikale gasten uit verschillende genres... Het is een mix die naar meer smaakt – of je nu veel leest of niet. 

Voor sommigen zijn het de boeken op tafel. Voor anderen zijn het de mensen die de boeken bespreken: hoe zij hun leeservaringen omzetten in argumenten. En nog andere bezoekers vinden het vooral een prettige avond, met de tombola, sfeervolle livemuziek en een auteur die komt voorlezen uit een boek dat nog moet verschijnen. Voor al deze redenen valt er wel iets te zeggen. Zeker is dat Uitgelezen, het maandelijkse boekenprogramma in de Theaterzaal, alive and kicking is. Met dank aan het panel, aangevuurd door Ruth Joos en met vaste waarden als Ibe Rossel, Melissa Giardina, Angelo Tijssens en Arno Van Vlierberghe. Ook in het nieuwe seizoen ontvangen zij verrassende gasten: lezers met een uitgesproken mening en een persoonlijke favoriet als ‘Signalement’; auteurs die een tipje van de sluier lichten in de rubriek ‘de Vooruitlezer’; muzikale gasten uit verschillende genres... Het is een mix die naar meer smaakt – of je nu veel leest of niet. 

Voor sommigen zijn het de boeken op tafel. Voor anderen zijn het de mensen die de boeken bespreken: hoe zij hun leeservaringen omzetten in argumenten. En nog andere bezoekers vinden het vooral een prettige avond, met de tombola, sfeervolle livemuziek en een auteur die komt voorlezen uit een boek dat nog moet verschijnen. Voor al deze redenen valt er wel iets te zeggen. Zeker is dat Uitgelezen, het maandelijkse boekenprogramma in de Theaterzaal, alive and kicking is. Met dank aan het panel, aangevuurd door Ruth Joos en met vaste waarden als Ibe Rossel, Melissa Giardina, Angelo Tijssens en Arno Van Vlierberghe. Ook in het nieuwe seizoen ontvangen zij verrassende gasten: lezers met een uitgesproken mening en een persoonlijke favoriet als ‘Signalement’; auteurs die een tipje van de sluier lichten in de rubriek ‘de Vooruitlezer’; muzikale gasten uit verschillende genres... Het is een mix die naar meer smaakt – of je nu veel leest of niet. 

Drie jaar lang onderzocht Natural Contract Lab (NCL) het ecosysteem van de Zenne-rivier. Het collectief organiseerde walking-withs* aan de rivier en haar verwante gemeenschappen, van de bron van de Zenne in Soignies tot de splitsing in het Zennegat in Mechelen. Van mensen tot planten, van brandnetels tot Japanse duizendknoop, en alle onderwaterleven: welke rechten hebben de  rivieren en haar bondgenoten? Kunnen we die wettelijk verankeren in een Living Bill*, als een legitiem gebaar van zorg?

Tijdens ‘STILL HERE’ deelt NCL hun aanpak. Je ontdekt hoe ze de rechten van de natuur, herstelrecht, ecologische rouw, zintuiglijke scenografieën en participatieve rituelen met elkaar verweven. En ze nemen je mee op sleeptouw! Tijdens een walking-with* overdag ontdek je het landschap langs de Gentse waterlopen. Daarna is er bij VIERNULVIER een gesprek met gasten, gevolgd door de presentatie van de Living Bill voor de rechten van de Zenne door de alliantie van zorg voor de rivier.

Meer info over het programma en de gasten volgt later.

Voor sommigen zijn het de boeken op tafel. Voor anderen zijn het de mensen die de boeken bespreken: hoe zij hun leeservaringen omzetten in argumenten. En nog andere bezoekers vinden het vooral een prettige avond, met de tombola, sfeervolle livemuziek en een auteur die komt voorlezen uit een boek dat nog moet verschijnen. Voor al deze redenen valt er wel iets te zeggen. Zeker is dat Uitgelezen, het maandelijkse boekenprogramma in de Theaterzaal, alive and kicking is. Met dank aan het panel, aangevuurd door Ruth Joos en met vaste waarden als Ibe Rossel, Melissa Giardina, Angelo Tijssens en Arno Van Vlierberghe. Ook in het nieuwe seizoen ontvangen zij verrassende gasten: lezers met een uitgesproken mening en een persoonlijke favoriet als ‘Signalement’; auteurs die een tipje van de sluier lichten in de rubriek ‘de Vooruitlezer’; muzikale gasten uit verschillende genres... Het is een mix die naar meer smaakt – of je nu veel leest of niet. 

Een jonge vrouw reist naar een afgelegen kustdorp in Californië op zoek naar haar verdwenen vader. Wat begint als een persoonlijke queeste, ontvouwt zich langzaam tot een nachtmerrie. Onder het schijnbaar banale oppervlak van het dorp smeult een gruwelijke realiteit. (Denk: obscure sektes, een dreigende apocalyps en hordes levende doden.)

Messiah of Evil is een zwaar ondergewaardeerde, surrealistische horrorfilm uit 1974. Badend in spookachtige sfeer en doordrenkt met psychedelische post-hippie vibes, schetst de film een ‘gezombificeerd’ Amerika — niet wakker geschud na de dood van de sixties, maar weggedreven in een lethargische nachtmerrie.

Zombies dwalen door supermarkten en cinemazalen die langzaam veranderen in claustrofobische valstrikken. Vol Lovecraftiaanse verwijzingen en bizarre droomlogica is dit een ideale combinatie van andere cultklassiekers als Carnival of Souls en Night of the Living Dead.

Een grimmig sprookje en het veelgeprezen acteerdebuut van zangeres Björk: The Juniper Tree is een vergeten parel van de Europese arthousecinema én betekende de doorbraak van de veel te vroeg overleden regisseur Nietzchka Keene. Op onze uitnodiging componeerde de Japanse muzikante Midori Hirano een gloednieuwe soundtrack als eerbetoon. Die gaat in première tijdens Videodroom 2025.

Dj en sound curator Nosedrip gaat B2B met visuele kunstenaar Victor Verhelst voor ‘Gossamer’, een immersieve A/V show speciaal gecreëerd voor het unieke 360° videosysteem van Club Wintercircus. 

Deze show maakt deel uit van VIDEODROOM 2025, maar is een vreemde eend in de bijt van het festivalprogramma in samenwerking met Film Fest Gent. Geen nieuwe soundtrack bij een bestaande cultfilm, maar een origineel audiovisueel kunstwerk dat nu al aanspraak mag maken op cultstatus.

De sludge/post-metal band Pothamus mengt muziek met metafysica en neemt je mee op een betoverende trip. Dit driekoppige ensemble uit Mechelen, België, werd opgericht in 2013 en weet sindsdien een steeds groter publiek mee te slepen in hun unieke mix van repetitieve riffs, zwevende soundscapes, tribalesque percussie en brommende baslijnen. In de raadselachtige wereld van Pothamus staat de zoektocht naar betekenis centraal. De teksten van Mattias M. Van Hulle vermengen oosterse filosofie en westerse esoterie tot een unieke ontologie, waarmee de band terugkeert naar de fundamenten van muziek: samenkomen en wegdrijven. 

Voor deze show nodigde POTHAMUS de band TAKH uit als support act.

Voor deze avant-première presenteert Firas El Hallak zijn debuutfilm: een sonisch en politiek statement gevormd door herinnering en scheuren.

De avond gaat verder met een live optreden van SANAM, de grensverleggende Libanese band wiens muziek de grenzen tussen improvisatie en Arabische muzikale tradities doet vervagen. Hun geluid pulseert met voorouderlijke echo's, experimentele kracht en collectieve adem. Ook tape composer Beyt al Tapes komt verwarring zaaien met zijn tapecollages en quadrofonische spatialisaties. 

Al meer dan een kwarteeuw staat Brant Bjork centraal in de Californische desert rock scene. Hij was een stichtend bandlid bij de band Kyuss en lag mee aan de basis van hun invloedrijke sound. Daarnaast was hij ook drijvende kracht achter het baanbrekende Fu Manchu van 1994 tot 2001. 

In de laatste 30 jaar verkende hij een solocarrière als zanger, gitarist, componist en bandleider, en richtte hij eigen labels op (DUNA, LOW DESERT PUNK), altijd op zoek naar de limieten van een grenzeloze creativiteit. 

In 2025 vertaalt zich dat in een soloproject met drie: Brant Bjork Trio. Bijgestaan door Mike Amster op de drums, en Mario Lalli, een oude vriend, creatieve sparring partner en desert rock pionier in eigen recht (Fatso Jetson, Yawning Man, Dessert Sessions) op de bas!

De eerste single van Brant Bjork Trio, 'Once upon a time in the desert', werd gereleaset op Bjorks eigen label DUNA RECORDS, en kreeg internationaal bijval. Het volledige album kwam uit op 20 september 2024. 

In 2020 ruilde Masayoshi Fujita het broeierige Berlijn in voor een nieuwe woon- en werkplek in thuisland Japan, in de bergen langs de kust van Kami-cho, Hyōgo, drie uur ten westen van Kyoto. Temidden van de natuur werd ‘Migratory’ geboren, een album waarop de componist en producer verleden en toekomst van marimba en vibrafoon verkent, in dialoog met synths en verschillende gasten met eigen migratieverhalen. 

Er zijn bijdragen van de Zweedse shō-speler Mattias Hållsten, die hij na een korte ontmoeting in Zweden in zijn thuisstudio in Japan verwelkomde. Maar ook van de Amerikaanse poëet Moor Mother, die je er op ‘Our Mother’s Light’ aan herinnert dat we eigenlijk allemaal op doorreis zijn, met een bezwerende mantra op een Japans-Afrikaans klinkende compositie. Ook Fujita senior, Masayoshi’s vader, die zelf 15 jaar in Thailand woonde, leent zijn saxofoon aan het album, en voegt een laagje jazz toe aan 3 van de tracks op de plaat. 

Al die wereldreizigers ten spijt, verwijst de titel niet naar de migratie van mensen, maar naar die van trekvogels, die altijd ergens onderweg zijn tussen Afrika, Zuidoost Azië en Japan. Fujita maakte het album dan ook als soundtrack bij hun lange reis, en stelde zich voor hoe zij die muziek van bovenaf zouden horen. Het resultaat is een betoverend amalgaam van klanken waarbij genres en hun begrenzingen even vaag worden als die tussen landen, wanneer je die van hoog boven de wolken over vliegt. 

Voorheen stond dit concert in Club Wintercircus, nu bij Ha Concerts. Verder blijft alles zoals gepland: een topavond met Kakkmaddafakka.

Maak je klaar, Gent! Kakkmaddafakka is terug op tour in de herfst van 2025 en brengt hun ongeëvenaarde energie naar Gent. Van epische festivals tot onvergetelijke clubshows, de Vikingen uit het noorden zorgen voor nachten vol feesten, dansen en blijvende herinneringen, met klassiekers zoals “Restless” en “Forever Alone”, gecombineerd met nieuwe nummers van hun aanstaande album. Een tour die je niet mag missen!

3 jaar na de release van hun gezamenlijke album 'Flamenco. Mausoleo de Celebración, Amor y Muerte' - met bijdragen van niemand minder dan ROSALÍA, Rocío Molina en Yerai Cortés - keren Niño de Elche en Raül Refree terug met een nieuwe voorstelling die de flamencotraditie viert. Het duo brengt hun nieuwe show 'cru+es' op het smaakmakende muziekfestival sónar in Barcelona in juni 2025, en samen met EUROPALIA nodigen we hen in november uit in Gent. 

-> Voorafgaand aan dit zinderende concert kan je de hypnotiserende kracht van ontembaar vuur ervaren in het Astridpark. Hier presenteert het Barcelonese live-art gezelschap Ça marche het meeslepende 'Fires'. Dit Europalia-event is gratis mits reservatie.

Kan je het nog? Diep luisteren naar muziek? Je zal van dit concert geen advertenties op TikTok zien, want hier moet je tijd voor maken, bewust de oren spitsen en je overgeven aan de tijd. 

In één lang droneconcert brengen BL!NDMAN en Wiegedood eigenzinnige interpretaties van artiesten uit de klassieke muziekwereld en andere meer experimentele muziekscènes die beinvloed zijn door het conceptuele kader van dronemuziek. Het resultaat is een pulserende, overweldigende concertervaring met een aangepaste visuele lichtsetting. Een muzikaal overdonderende trip die de zintuigen beroert en de luisteraar achterlaat met een compleet nieuwe verstandhouding tegenover monotone geluiden.

Milow gaat voor z'n achtste album, ‘Boy Made Out of Stars’, all the way. De Leuvense singer-songwriter laat niet alleen vijftien nieuwe songs los op de wereld, hij lanceert tegelijk vijftien videoclips en een eigen magazine dat het verhaal achter de plaat vertelt. “Op die manier wil ik onderstrepen hoe hard ik in deze liedjes geloof.”  

Milow verdeelt zijn tijd tussen Europa en Californië, en deze dualiteit weerspiegelt de thema’s van het album en geeft fans een visuele reis die zijn trans-Atlantische levensstijl weerspiegelt.   

Met ‘Saudade’ zoeken Brussels Jazz Orchestra en Naima Joris de schoonheid op van melancholie waarbij een vrolijke song onvermijdelijk wordt doordrenkt met de diepe blues van Naima’s stem. Samen met de evenwichtige kracht en het muzikale vernuft van Brussels Jazz Orchestra, onderneemt de zangeres een sfeervolle reis langs het repertoire van o.a. Amália Rodrigues, Leonard Bernstein, Cesária Évora, Abbey Lincoln en Stromae. Hoewel ‘Saudade’ meestal vertaald wordt als een emotionele mix van verlies, gemis en liefde, wordt het begrip door BJO en Naima Joris benaderd met een levendige muzikale energie.