Programma seizoen 2025-26

In 1991 overleed Katrien Claes, zus van Barbara en Stefanie Claes, na een lang ziektetraject aan de gevolgen van een ongeneeslijke hersentumor. Katrien was twaalf, tweelingzussen Barbara en Stefanie acht. 

Als gebeurtenissen te ingrijpend zijn, ontplooien zich verschillende scenario's. Met de tragiek en de stilte die haar biografie tekenden, wou theatermaker Barbara Claes een nieuw scenario schrijven. Een die de naakte feiten aankijkt, maar er fantasie, humor en vooral troost tegenover durft te zetten. ‘Katrientje’ is een reconstructie door de ogen van het kind dat ze toen was, in een tijd waarin nauwelijks aandacht was voor rouwverwerking. 

Sluit je ogen.
Word je bewust van het visuele veld voor je.
In de duisternis zie je verschillende vormen en kleuren.

"Waarheen ben je gevallen en wat heb je ontdekt?"
- Ursula K. Le Guin

In 2024 hield theatermaker Peter Aers acht maanden lang elke vrijdag ‘Het Bureau van Voorspellende Dromen’ open. Hij ging in gesprek over de dromen van de bezoekers en hield droomsessies SOCIAL DREAMING met o.a. brandweermensen en slechtzienden. Tijdens de lecture performance ‘the dreamer is the one listening to the dream’ deelt hij zijn ervaringen met dromen. Ook jij wordt uitgenodigd om mee te dromen, want uiteindelijk is de dromer diegene die luistert naar de droom.

Peter Aers studeerde filosofie in Gent en Genève en theater in Brussel. Via verschillende gesprekken, oefeningen en voorstellen plaatst hij de dialoog met het publiek centraal.

De Ivoriaanse danseres en choreografe Nadia Beugré duikt in haar familiegeschiedenis met 'Epique ! (pour Yikakou)'. In het intussen overwoekerde Yikakou, het dorp van haar voorouders, zocht ze naar de bijzondere erfenis van haar groottante Gbahihonon, ‘de vrouw die zegt wat ze ziet’.

In deze solo treedt Nadia Beugré in de voetsporen van haar groottante en andere krachtige vrouwen. Vrouwen die volledige gemeenschappen opbouwden. Of ontwrichtten, zoals in de mythe van Dô-Kamissa, de vrouw die zich uit woede in een buffel transformeerde, en de velden van haar eigen broer ruïneerde. Samen met een muzikant en een zanger herstelt Beugré deze vergeten stemmen, die geschiedenis schreven vanuit de schaduw, in ere. Ze verweeft persoonlijke herinneringen en verhalen uit het collectieve geheugen tot een intieme getuigenis. 

Nadia Beugré daagt in haar werk de gevestigde perspectieven uit, waarbij ze de codes van vrouwelijkheid, mannelijkheid en de westerse blik op zwarte lichamen scherp analyseert.

In zijn solo ‘Every Body Knows What Tomorrow Brings And We All Know What Happened Yesterday’ verkent Mohamed Toukabri onontgonnen terrein. Beweging wordt er zowel geschiedschrijving als rebellie. Met zijn talent om verschillende werelden te verbinden – van straat tot scène, van hiphop tot postmoderne dans, van persoonlijk tot politiek – richt Toukabri zijn scherpe choreografische blik nu op de fundamenten van de dans zelf.

Wie mag op welke manier bewegen, en waarom eigenlijk? Mohamed Toukabri ontmantelt de machtsverhoudingen die in ons lichaam verankerd zitten. In ‘Every Body Knows …’ wil hij onze blik op dans bevrijden van oude vooroordelen. Op scène ontstaat een ruimte waar verschillende danstradities naast elkaar kunnen bestaan. Bewegingsvormen die lang als 'laag' zijn afgedaan nemen het op tegen de gevestigde canon. Foot work vloeit naadloos over in weight shifts; virtuositeit en kwetsbaarheid smelten samen. Het is geen fusie, maar frictie, coëxistentie, een herschrijven van de regels in real-time.

Copresentatie met CAMPO

In culturen wereldwijd vormen paranormale rituelen een doorgeefluik (of ‘medium’) tussen levenden en doden. Het lichaam raakt bezeten door geesten die zich uiten via stem, muziek of dans. In het Westen is deze bovennatuurlijke dimensie grotendeels verdwenen uit het dagelijkse leven. 

In ‘MEDIUM’ onderzoeken choreografen Núria Guiu en Ingri Fiksdal deze paranormale rituelen. Ze gaan na welke persoonlijke, culturele en digitale sporen zich nestelen in een lichaam. ‘MEDIUM’ put uit bewegingen van zowel digitale als persoonlijke archieven, de dansgeschiedenis (van Mary Wigman tot Martha Graham) en internet-beeldcultuur. Hoe verwerken we de vluchtige visuele content die ons overspoelt via het internet? Vinden deze beelden een weg naar onze gedachten en handelingen? 

Op scène brengt de hypnotiserende soundscape van Stephen O'Malley van black metalband Sunn O))) het lichaam van Núria Guiu in trance. Langzaamaan muteren de repetitieve bewegingen. Ze onthullen sporen van fantoombewegingen die door verschillende lichamen en generaties reisden – van leraar naar leerling, van moeder naar dochter, van online tutorial naar kijker... Zo ontstaat een lichaam dat bezeten is door bewegingen uit verschillende plaatsen en tijden.

In ‘Mercedes máis eu’ nemen Janet Novás en Mercedes Peón, beiden afkomstig uit Galicië (Spanje), je mee op een vurige muzikale danstrip. Danseres en choreograaf Novás geeft zich over aan de intensiteit van de livemuziek van multi-instrumentaliste Peón.

In een mix van herinneringen, liederen en choreografieën zie en voel je hun gedeelde roots. Maar hun gezamenlijke achtergrond manifesteert zich ook minder expliciet – in pulsaties, ritmes en tonen, in stemmen en dynamieken, in stiltes en vormen.

Wat is eigen, wat is gedeeld? Wat is de impact van territorium, grond, verleden? Welke artificiële grenzen worden ons, zowel individueel als collectief, opgelegd? En kunnen we ons losmaken van onze herinneringen om tot onze kern te komen?

Eric Minh Cuong Castaing bedenkt choreografieën die aangepast zijn aan de lichamen van mensen die hun mobiliteit verliezen, door bijvoorbeeld neurodegeneratieve ziektes of een beroerte. In ‘Forme(s) de vie’ brengt hij samen met choreograaf Aloun Marchal en dramaturg Marine Relinger drie dansers en twee performers met een beperking – een danser en een ex-bokser – samen. De dansers ondersteunen de performers met hun eigen lichaam als menselijke prothese. Zo geven ze het hedendaagse begrip van een augmented body een nieuwe invulling. 

In een voorstelling die dans en video combineert, versterken en beïnvloeden de verschillende lichamen elkaar. Door dans- en boksbewegingen te gebruiken, activeert ‘Forme(s) de vie’ het lichamelijke geheugen, met herwonnen bewegingsvrijheid als resultaat.

Met ‘the beach’ creëert theatermaker Sarah Vanhee een performance met en door jongeren over seksualiteit, verlangen en lichamelijkheid. Het strand is een erotische omgeving bij uitstek: zon, zee en (half)naakte lichamen, blootgesteld aan de elementen en aan de blik van de ander. Het is een plaats voor ontspanning, spel en verleiding, die vol codes, scripts en rituelen zit. De drukbezochte vakantiebestemming is bovendien een populaire maatschappelijke ruimte, een (schijnbaar) democratische plek.

Een fictioneel etmaal lang volgen we hoe mensen komen en gaan – in duo's, groepjes of alleen, met vrienden, familie of volkomen vreemden. De sfeer is ontwapenend: iedereen geeft zich bijna-bloot over aan zand en golven. Maar het strand is tegelijk meedogenloos, want ook hier geldt de hiërarchie van de knapste, de meest gespierde, de populairste. Ook hier gedijt het best wat binnen een dominant cultureel kader past.

In ‘the beach’ spelen tieners van vlees en bloed de jonge personages, alle andere karakters zijn poppen. Van hyperrealistisch tot betoverend surreëel: op dit fascinerende strand heerst onder de lichtverbrande huiden een vreemde spanning tussen rust en actie, tussen publiek en intiem.

‘Chapters of Celebration’ is een avondvullende dansmarathon, waarin collectief een feestmuseum wordt gebouwd. De muzikale leidraad is ‘La Folia’ (‘gekte’) of ‘Folies d’Espagne’, een vijftiende-eeuws muzikaal thema uit Iberië dat als een hartslag door de klassieke muziekgeschiedenis klopt, dankzij bewerkingen van componisten als Bach, Vivaldi en Rachmaninov. 

Componist en pianist Wouter Deltour bewerkt de verschillende composities tot een wervelend, hedendaags geheel. Regisseur Benjamin Abel Meirhaeghe vraagt zeven gerenommeerde choreografen om het feestende lichaam te bevrijden, in chapters die barokdans kruisen met ballroom, jazz en rave. Als archeologen van het feest gaan zij met zeven zingende dansers op zoek naar de oorspronkelijke vrijheid en gekte van menselijke gemeenschappen. Zo klinken in ‘Chapters of Celebration’ de politieke, rituele echo's van uitbundigheid die de mensheid gaandeweg lijkt te zijn kwijtgeraakt. 

Na het veelgeprezen ‘Madrigals’ vinden regisseur Benjamin Abel Meirhaeghe en componist Wouter Deltour elkaar opnieuw in hun gedeelde liefde voor klassieke muziek en ritueel. ‘Chapters of Celebration’ is een krachtige herinnering aan de universele behoefte om te vieren, een aanstekelijk tegengif tegen het individualisme. Zodat we niet vergeten om altijd te blijven dansen.

Enkele jaren geleden maakte choreografe Femke Gyselinck kennis met de dialoogcantates van Johann Sebastian Bach. Barokker dan dat wordt het niet. In Bachs oeuvre nemen deze cantates een bijzondere plek in, ze zijn een zeldzame kans om hemel en aarde in gesprek te horen. 

Samen met B’Rock Orchestra zocht Gyselinck naar contrasterende muziek om hieraan toe te voegen, zonder in chaos te verzanden. Hoe kan een geheel ontstaan tussen muziekcomposities uit verschillende periodes en tijdsgeesten? En welke danstaal past daarbij? 

Het resultaat is ‘Torment of Hearts’, waarin drie dansers, twee zangers en een ensemble van zeven instrumentalisten gestalte geven aan verschillende verschijningsvormen van eenzaamheid. Dat doen ze op vier muziekstukken uit drie verschillende eeuwen. Naast composities over de zoekende ziel van Bach en Johann Philipp Krieger, en een nummer uit Mahlers Rückert-Lieder, tekende componist/keyboardspeler Hendrik Lasure voor de nieuwe muziek. Deze muzikale tijdreis wordt uitgevoerd door B’Rock Orchestra met Cecilia Bernardini op viool en zangers Jonathon Adams & Kristen Witmer.

In ‘What Remains’ brengt choreografe Zoë Demoustier twee generaties samen op scène: kinderen die aan het leven beginnen en oudere dansers die het achter zich laten. Oud en jong zijn zowel krachtig als kwetsbaar in dit fysieke spel dat het vergankelijke lichaam blootlegt. Wie zorgt voor wie? Het onbeschreven lichaam of het lijf dat jaren vol beweging in zich draagt? In de gelijkenissen en de verschillen vinden ze elkaar. Er schuilt immers ook schoonheid in het verliezen.

‘What Remains’ is een verhaal over beginnen en eindigen, over op het uiterste van een levenslijn staan, op het punt waar je als kind begint of waar je als oudere eindigt. Met drie oudere dansers, een jongvolwassene en zes kinderen creëerde Zoë Demoustier een pakkende dansvoorstelling over de poëzie van het veranderen als mens, het maken van herinneringen, en de angst om deze te verliezen.

‘What Remains’ wordt voor de laatste keer in België opgevoerd in De Vooruit. Grijp je kans om de show nog mee te pikken.

‘Monica’ is een eerbetoon aan de moeders van kunstenaarskoppel Federico Vladimir en Pablo Lilienfeld. Al sinds het begin van hun relatie stonden de multimediakunstenaars versteld over de wel erg parallelle levens van hun moeders. Niet alleen delen ze dezelfde naam, beide Monica's werden geboren in het Argentinië van de jaren '50 als dochters van Europese oorlogsvluchtelingen, en allebei migreerden ze later terug naar Europa. Bovendien waren ze allebei kunstenaar: de ecofeministische schilderijen van Monica Lilienfeld en de erotische foto's van Monica Pezdirc vormen het startpunt van deze voorstelling. 

In ‘Monica’ onderzoeken Vladimir en Lilienfeld de kracht van representatie, genealogie en onze verantwoordelijkheid voor wie na ons komt. Het kunstenaarskoppel benadert het werk van hun moeders vanuit een diaspora-perspectief: het zijn beelden die bruggen slaan tussen uiteenlopende geschiedenissen, landen en generaties. Tegelijk dagen de makers de traditionele invulling van het moederschap uit, en stellen ze een hoogstpersoonlijk niet-heteronormatief alternatief voor. 

‘Monica’ is als een meeslepende ‘telenovela’ vol performance, dans, video en muziek. Oorlogen, migratie en klassieke patriarchale verhalen bestaan er naast elkaar. En bovenal: de lang verzwegen verhalen krijgen eindelijk hun verdiende podium.

"Zet alle poriën open voor dit pareltje. En vergeet vooral niet te ademen," schreef Het Nieuwsblad in 2014 over ‘THE DOG DAYS ARE OVER’. Deze voorstelling vormde de absolute doorbraak voor choreograaf Jan Martens. Meer dan tien jaar later recreëren Martens en GRIP deze radicale choreografie met een nieuwe cast.

"When you ask a person to jump, his attention is mostly directed toward the act of jumping and the mask falls so that the real person appears," zei fotograaf Philippe Halsman. Dit werd het uitgangspunt voor dit stuk: door hen te laten springen, onthult Martens de mens achter de danser.

In ‘THE DOG DAYS ARE OVER’ wordt de danser neergezet als een pure uitvoerder, strevend naar perfectie. Door acht dansers te onderwerpen aan een complexe, mathematische, dynamische en vermoeiende choreografie, opgevoerd in een gedwongen uniformiteit, gaan ze uiteindelijk in de fout. En dan valt hun masker af.

Met deze radicale vorm bevroeg Martens hoe we naar dansers, choreografen, publiek en cultuurbeleid kijken. Tien jaar later zijn die vragen nog altijd actueel. Waar ligt de dunne grens tussen kunst en entertainment? Is hedendaagse dans striptease voor de elite? ‘THE DOG DAYS ARE OVER’ wil je gaandeweg aan het denken zetten. 

... la révélation la plus simple et la plus radicale: 
que le présent se transforme en présence, 
qu’une action devient une histoire, 
qu’un humain devient un héros, 
qu’un endroit devient lieu.
Claire Simon

Wat als we alle ballast overboord konden gooien, ergens konden thuiskomen, terug naar de essentie? In ‘Bron’ delen verschillende generaties dit verlangen, als gelijken. Het getuigt van kwetsbaarheid, verbeelding en kracht tussen mensen. Op livemuziek van Thomas Devos zoeken de dansers naar wat hen verbindt, en welke toekomst ze willen vormgeven. Eén ding staat vast: water krijgt een hoofdrol. Met een bron als verzamelplaats. Een plek waar de mens zich vergaloppeert in zijn verlangen, waar leven stroomt en overstroomt.

Met ‘Bron’ keren Joke Laureyns en Kwint Manshoven terug naar de kern van hun werk. Na ‘as long as we are playing’ als een ode aan de spelende mens, en ‘promise me’ dat de vrijheid en roekeloosheid vierde, wordt ‘Bron’ een ode aan de scheppende mens. Een dansvoorstelling over de noodzaak van ‘maken’, over de mens als ‘maker’ en over de vraag naar de maakbaarheid van het leven. Een voorstelling die raakt, verbindt en de kracht van gemeenschap viert. 

In ‘ALABAMA’ treedt theatermaker Fien Leysen in de voetsporen van haar overleden vader, reporter Kris Leysen. In 1978 kwam hij tijdens een reportage voor de openbare omroep terecht in Birmingham, Alabama (VS). Hij sprak er met jonge mensen over werk en studies, over de zoektocht naar the American Dream, en de kloof tussen arm en rijk. Op zijn eerste avond in Alabama werd Kris Leysen plots gebombardeerd tot deputy sheriff. Een idee van de lokale sheriff, zodat de mensen in de stad hem zouden vertrouwen. Vijfenveertig jaar later trekt Fien Leysen, nu even oud als haar vader toen, naar Alabama. Ze wil de studenten en de sheriff uit 1978 terugvinden en de stad en de mensen weer opzoeken. In Birmingham stelt ze de vragen die haar vader liet liggen en hoopt ze er zelf antwoorden te vinden.

Samen met muzikant Steven De bruyn deelt Fien Leysen op scène videobeelden van toen en nu, en het resultaat van haar zoektocht. Een voorstelling over het verstrijken van de tijd en verschillende stadia van gemis.

Drie jaar lang onderzocht Natural Contract Lab (NCL) het ecosysteem van de Zenne-rivier. Het collectief organiseerde walking-withs* aan de rivier en haar verwante gemeenschappen, van de bron van de Zenne in Soignies tot de splitsing in het Zennegat in Mechelen. Van mensen tot planten, van brandnetels tot Japanse duizendknoop, en alle onderwaterleven: welke rechten hebben de  rivieren en haar bondgenoten? Kunnen we die wettelijk verankeren in een Living Bill*, als een legitiem gebaar van zorg?

Tijdens ‘STILL HERE’ deelt NCL hun aanpak. Je ontdekt hoe ze de rechten van de natuur, herstelrecht, ecologische rouw, zintuiglijke scenografieën en participatieve rituelen met elkaar verweven. En ze nemen je mee op sleeptouw! Tijdens een walking-with* overdag ontdek je het landschap langs de Gentse waterlopen. Daarna is er bij VIERNULVIER een gesprek met gasten, gevolgd door de presentatie van de Living Bill voor de rechten van de Zenne door de alliantie van zorg voor de rivier.

Meer info over het programma en de gasten volgt later.

Ritme verbindt ons onlosmakelijk met de wereld. Het is overal – in onze stappen, in onze taal, in onze emoties, in het leven zelf. Al sinds de oudheid, waar het diende als geheugensteun bij het voordragen van poëzie, wordt ritme gebruikt om mensen samen te brengen: van het gezang van monniken tot een militaire cadans. 

Tien jaar na hun gezamenlijke debuut ‘Flamer’ slaan broer en zus, drummer Lander (STUFF., Lander & Adriaan, BeraadGeslagen,…) en danseres Femke Gyselinck (GRIP, ex-Rosas), opnieuw de handen in elkaar. Wat ooit begon als een spontane beroepsruil, groeide uit tot een gedeelde artistieke taal. Deze keer trekken ze niet als duo, maar met een groep van zeven dansers en vier muzikanten het grote podium op.

Ritme is in deze voorstelling veel meer dan louter een onderdeel van de muziek. Het is het fundament waarop muziek en dans samenkomen. De patronen van geluiden en stiltes helpen bij het onthouden en het zingen, spelen of drummen in groep. En ze maken dansen mogelijk.

Gemiddeld één keer om de zeventig jaar zit de wereld op een kantelpunt. Zoals nu. Alles wordt anders en dat is onafwendbaar én wenselijk.

In zijn nieuwe boek ‘Alles wordt anders… en beter’ zet professor economie Koen Schoors zijn inspirerende toekomstvisie uiteen. Het is een visie van realisme – alleen pessimisten zullen het optimisme noemen. Onze economie en onze energiewinning zullen regionaler en duurzamer worden, we stappen af van globalisering en kortetermijnpolitiek. Onze industrie wordt 100% circulair, waarbij alle afval als grondstof wordt gebruikt. We staan bovendien voor een unieke demografische transitie. De grote uitdagingen die hiermee gepaard gaan zullen we kunnen oplossen door een combinatie van technologie en een verandering van ons gedrag.

Kortom: alles verandert, en vooral ten goede.

Hoe gaan we als samenleving om met brandende thema's zoals klassenjustitie, de toekomst van de democratie, woke en cancel culture of toxisch leiderschap? In de media worden vaak snelle en polariserende antwoorden gezocht. In De Arena maken we ruimte voor genuanceerde en verdiepende gesprekken waarbij ook het publiek een stem krijgt. 

Internationaal strafpleiter Walter Van Steenbrugge en auteur/ondernemer Yasmien Naciri nodigen telkens twee gasten met expertise uit. Samen delen ze inzichten, bieden perspectieven en staan ze stil bij de actualiteit.

De gesprekken worden gemodereerd door Lisbeth Imbo, het publiek mag (be)oordelen.

Welkom in De Arena

Sluit je ogen.
Word je bewust van het visuele veld voor je.
In de duisternis zie je verschillende vormen en kleuren.

"Waarheen ben je gevallen en wat heb je ontdekt?"
- Ursula K. Le Guin

In 2024 hield theatermaker Peter Aers acht maanden lang elke vrijdag ‘Het Bureau van Voorspellende Dromen’ open. Hij ging in gesprek over de dromen van de bezoekers en hield droomsessies SOCIAL DREAMING met o.a. brandweermensen en slechtzienden. Tijdens de lecture performance ‘the dreamer is the one listening to the dream’ deelt hij zijn ervaringen met dromen. Ook jij wordt uitgenodigd om mee te dromen, want uiteindelijk is de dromer diegene die luistert naar de droom.

Peter Aers studeerde filosofie in Gent en Genève en theater in Brussel. Via verschillende gesprekken, oefeningen en voorstellen plaatst hij de dialoog met het publiek centraal.

De huidige voedingssector heeft veel weg van de vroegere tabaksindustrie. Zeventig procent van het supermarktvoedsel is ‘ultrabewerkt’, verslavend en ziekmakend. Tegelijk hebben ook de boeren het moeilijk. Ze zitten vast in de greep van schaalvergroting en multinationals, en door de klimaatontwrichting mislukken de oogsten steeds vaker. Samengevat: als we voedsel louter beschouwen als koopwaar, verliest iedereen. 

Hoe raak je als samenleving uit zo’n negatieve spiraal?

In zijn nieuwe boek ‘Zorgen om eten’ toont auteur Dirk Holemans, vanuit zowel systeemdenken als uit persoonlijke ervaringen, hoe we kunnen zorgen voor een gezond voedselaanbod voor iedereen. Radicaal zorg dragen voor eters, boeren en de levende omgeving leidt tot een positieve spiraal vol veerkracht. Het vervangt straten vol energieverslindende frigo’s door korte-keten-initiatieven. Dat laatste is broodnodig. Want met een voedseltransitie geef je zowel klimaat als je gezondheid een enorme duw in de rug. 

We gaan in gesprek met Dirk Holemans, en laten diverse stemmen aan het woord over onze voeding. Onder meer Fairouz Gazdallah (Beleidsadviseur Voedselsystemen bij Oxfam België) en Tine Hens (historicus en journalist met focus op de klimaat- en biodiversiteitscrisis) sluiten aan.

Voor sommigen zijn het de boeken op tafel. Voor anderen zijn het de mensen die de boeken bespreken: hoe zij hun leeservaringen omzetten in argumenten. En nog andere bezoekers vinden het vooral een prettige avond, met de tombola, sfeervolle livemuziek en een auteur die komt voorlezen uit een boek dat nog moet verschijnen. Voor al deze redenen valt er wel iets te zeggen. Zeker is dat Uitgelezen, het maandelijkse boekenprogramma in de Theaterzaal, alive and kicking is. Met dank aan het panel, aangevuurd door Ruth Joos en met vaste waarden als Ibe Rossel, Melissa Giardina, Angelo Tijssens en Arno Van Vlierberghe. Ook in het nieuwe seizoen ontvangen zij verrassende gasten: lezers met een uitgesproken mening en een persoonlijke favoriet als ‘Signalement’; auteurs die een tipje van de sluier lichten in de rubriek ‘de Vooruitlezer’; muzikale gasten uit verschillende genres... Het is een mix die naar meer smaakt – of je nu veel leest of niet. 

Hoe gaan we als samenleving om met brandende thema's zoals klassenjustitie, de toekomst van de democratie, woke en cancel culture of toxisch leiderschap? In de media worden vaak snelle en polariserende antwoorden gezocht. In De Arena maken we ruimte voor genuanceerde en verdiepende gesprekken waarbij ook het publiek een stem krijgt. 

Internationaal strafpleiter Walter Van Steenbrugge en auteur/ondernemer Yasmien Naciri nodigen telkens twee gasten met expertise uit. Samen delen ze inzichten, bieden perspectieven en staan ze stil bij de actualiteit.

De gesprekken worden gemodereerd door Lisbeth Imbo, het publiek mag (be)oordelen.

Welkom in De Arena

Voor sommigen zijn het de boeken op tafel. Voor anderen zijn het de mensen die de boeken bespreken: hoe zij hun leeservaringen omzetten in argumenten. En nog andere bezoekers vinden het vooral een prettige avond, met de tombola, sfeervolle livemuziek en een auteur die komt voorlezen uit een boek dat nog moet verschijnen. Voor al deze redenen valt er wel iets te zeggen. Zeker is dat Uitgelezen, het maandelijkse boekenprogramma in de Theaterzaal, alive and kicking is. Met dank aan het panel, aangevuurd door Ruth Joos en met vaste waarden als Ibe Rossel, Melissa Giardina, Angelo Tijssens en Arno Van Vlierberghe. Ook in het nieuwe seizoen ontvangen zij verrassende gasten: lezers met een uitgesproken mening en een persoonlijke favoriet als ‘Signalement’; auteurs die een tipje van de sluier lichten in de rubriek ‘de Vooruitlezer’; muzikale gasten uit verschillende genres... Het is een mix die naar meer smaakt – of je nu veel leest of niet. 

Hoe gaan we als samenleving om met brandende thema's zoals klassenjustitie, de toekomst van de democratie, woke en cancel culture of toxisch leiderschap? In de media worden vaak snelle en polariserende antwoorden gezocht. In De Arena maken we ruimte voor genuanceerde en verdiepende gesprekken waarbij ook het publiek een stem krijgt. 

Internationaal strafpleiter Walter Van Steenbrugge en auteur/ondernemer Yasmien Naciri nodigen telkens twee gasten met expertise uit. Samen delen ze inzichten, bieden perspectieven en staan ze stil bij de actualiteit.

De gesprekken worden gemodereerd door Lisbeth Imbo, het publiek mag (be)oordelen.

Welkom in De Arena!

Voor sommigen zijn het de boeken op tafel. Voor anderen zijn het de mensen die de boeken bespreken: hoe zij hun leeservaringen omzetten in argumenten. En nog andere bezoekers vinden het vooral een prettige avond, met de tombola, sfeervolle livemuziek en een auteur die komt voorlezen uit een boek dat nog moet verschijnen. Voor al deze redenen valt er wel iets te zeggen. Zeker is dat Uitgelezen, het maandelijkse boekenprogramma in de Theaterzaal, alive and kicking is. Met dank aan het panel, aangevuurd door Ruth Joos en met vaste waarden als Ibe Rossel, Melissa Giardina, Angelo Tijssens en Arno Van Vlierberghe. Ook in het nieuwe seizoen ontvangen zij verrassende gasten: lezers met een uitgesproken mening en een persoonlijke favoriet als ‘Signalement’; auteurs die een tipje van de sluier lichten in de rubriek ‘de Vooruitlezer’; muzikale gasten uit verschillende genres... Het is een mix die naar meer smaakt – of je nu veel leest of niet. 

Drie jaar lang onderzocht Natural Contract Lab (NCL) het ecosysteem van de Zenne-rivier. Het collectief organiseerde walking-withs* aan de rivier en haar verwante gemeenschappen, van de bron van de Zenne in Soignies tot de splitsing in het Zennegat in Mechelen. Van mensen tot planten, van brandnetels tot Japanse duizendknoop, en alle onderwaterleven: welke rechten hebben de  rivieren en haar bondgenoten? Kunnen we die wettelijk verankeren in een Living Bill*, als een legitiem gebaar van zorg?

Tijdens ‘STILL HERE’ deelt NCL hun aanpak. Je ontdekt hoe ze de rechten van de natuur, herstelrecht, ecologische rouw, zintuiglijke scenografieën en participatieve rituelen met elkaar verweven. En ze nemen je mee op sleeptouw! Tijdens een walking-with* overdag ontdek je het landschap langs de Gentse waterlopen. Daarna is er bij VIERNULVIER een gesprek met gasten, gevolgd door de presentatie van de Living Bill voor de rechten van de Zenne door de alliantie van zorg voor de rivier.

Meer info over het programma en de gasten volgt later.

Stap in de magische wereld van Auri, waar Keltische folk, filmische pop en hemelse melodieën samenkomen. Dit unieke trio – Johanna Kurkela, Tuomas Holopainen en Troy Donockley – creëert een sfeer waarin de grenzen tussen waken en dromen vervagen. Met Tuomas’ toetsen en oneindige verbeelding, Troy’s betoverende folkinstrumenten en Johanna’s fragiele, maar krachtige stem nemen ze je mee op een reis door fantastische werelden vol emoties, mystiek en verwondering.

Auri ontstond vanuit een speciale artistieke connectie tussen de bandleden, vrij van verwachtingen en los van hun andere projecten. Hun muziek, een poëtische mix van dromerige soundscapes en etherische zang, raakt direct de kern van het gevoel. Dit is geen muziek die eenvoudig in woorden te vatten is; het is een beleving die je moet ervaren. Laat je meevoeren naar onontdekte paden, sprookjesachtige dimensies en hartverwarmende verhalen.

Op kerstavond is een kind getuige van een brutale moord. Twintig jaar later belandt een Britse pianist in een Hitchcockiaans web van mysterie, paranoia en geweld — met het broeierige Rome als decor.

Precies vijftig jaar geleden (1975) draaide de legendarische Italiaanse regisseur Dario Argento Profondo Rosso in elkaar: de ultieme giallo. Dat genre, bloederig en barok, vierde hoogtij in de grimmige jaren 70 en staat garant voor duistere moordmysteries, gemaskerde daders met een voorliefde voor scherpe voorwerpen, elegante slachtoffers en een overvloed aan bloed. Want het ‘diepe rood’ uit de titel verwijst uiteraard niet naar aardbeienconfituur.

Double bill met vier piano’s plezier om de meesterlijke atonaliteit door Charlemagne Palestine & Seppe Gebruers, en een doedelzakconcert door het Schots talent Brìghde Chaimbeul, op doorreis naar de rol van leading lady in een wereld die nog te veel naar de pijpen van de mannen danst!

Gratis voor Different Class members.

De sludge/post-metal band Pothamus mengt muziek met metafysica en neemt je mee op een betoverende trip. Dit driekoppige ensemble uit Mechelen, België, werd opgericht in 2013 en weet sindsdien een steeds groter publiek mee te slepen in hun unieke mix van repetitieve riffs, zwevende soundscapes, tribalesque percussie en brommende baslijnen. In de raadselachtige wereld van Pothamus staat de zoektocht naar betekenis centraal. De teksten van Mattias M. Van Hulle vermengen oosterse filosofie en westerse esoterie tot een unieke ontologie, waarmee de band terugkeert naar de fundamenten van muziek: samenkomen en wegdrijven. 

Al meer dan een kwarteeuw staat Brant Bjork centraal in de Californische desert rock scene. Hij was een stichtend bandlid bij de band Kyuss en lag mee aan de basis van hun invloedrijke sound. Daarnaast was hij ook drijvende kracht achter het baanbrekende Fu Manchu van 1994 tot 2001. 

In de laatste 30 jaar verkende hij een solocarrière als zanger, gitarist, componist en bandleider, en richtte hij eigen labels op (DUNA, LOW DESERT PUNK), altijd op zoek naar de limieten van een grenzeloze creativiteit. 

In 2025 vertaalt zich dat in een soloproject met drie: Brant Bjork Trio. Bijgestaan door Mike Amster op de drums, en Mario Lalli, een oude vriend, creatieve sparring partner en desert rock pionier in eigen recht (Fatso Jetson, Yawning Man, Dessert Sessions) op de bas!

Voorheen stond dit concert in Club Wintercircus, nu bij Ha Concerts. Verder blijft alles zoals gepland: een topavond met Kakkmaddafakka.

Maak je klaar, Gent! Kakkmaddafakka is terug op tour in de herfst van 2025 en brengt hun ongeëvenaarde energie naar Gent. Van epische festivals tot onvergetelijke clubshows, de Vikingen uit het noorden zorgen voor nachten vol feesten, dansen en blijvende herinneringen, met klassiekers zoals “Restless” en “Forever Alone”, gecombineerd met nieuwe nummers van hun aanstaande album. Een tour die je niet mag missen!

Kan je het nog? Diep luisteren naar muziek? Je zal van dit concert geen advertenties op TikTok zien, want hier moet je tijd voor maken, bewust de oren spitsen en je overgeven aan de tijd. 

In één lang droneconcert brengen BL!NDMAN en Wiegedood eigenzinnige interpretaties van artiesten uit de klassieke muziekwereld en andere meer experimentele muziekscènes die beinvloed zijn door het conceptuele kader van dronemuziek. Het resultaat is een pulserende, overweldigende concertervaring met een aangepaste visuele lichtsetting. Een muzikaal overdonderende trip die de zintuigen beroert en de luisteraar achterlaat met een compleet nieuwe verstandhouding tegenover monotone geluiden.