A season of Sun

Mathieu Charles en ARAKAZA (dj/soundproducer) lopen rond en rond en rond het publiek — maar cirkelen niet bepaald rond de essentie. In tekst en techno schetsen ze een Afrikaanse diaspora en een eindeloze loop van verleden, heden en toekomst. Cirkel na cirkel drijven ze de spanning op en confronteren ze het publiek met gruwelijke geschiedenis die zich tot in den treure herhaalt. 

De geesten uit de titel van de voorstelling worden bijna tastbaar in de belichting, de hypnotiserende soundtrack en zelfs geuren die je achtervolgen. Charles bouwt samen met ARAKAZA een universum in vele lagen, ook inhoudelijk: kosmologie en mythologieën lopen door elkaar, net als fantasie en realiteit, doden en levenden. 

Dit is het laatste deel van de een drieluik dat begon met ‘Fanon Mixtape’ en ‘AKOMFRAHDIO’. Gevoelige geesten: zich onthouden.

Van de Griekse oudheid tot vandaag: de vrouwenstem wordt vaak bestempeld als overbodig of, nog botter, irritant lawaai. Choreograaf Jan Martens laat een andere stem horen. Met ‘Voice Noise’ geeft hij innovatieve, onbekende of vergeten vrouwelijke muzikanten uit de afgelopen honderd jaar muziekgeschiedenis een podium. Van de breekbare Broadway-sopraan Ruby Elzy tot Inuk-keelzangeres Tanya Tagaq.

‘Voice Noise’ is geïnspireerd op Anne Carson’s essay ‘The Gender of Sound’ uit 1995, waarin de Amerikaanse dichteres blootlegt hoe de patriarchale cultuur probeert vrouwen de mond te snoeren door hun stem te associëren met monsterlijkheid, wanorde en dood. Zes dansers gaan de confrontatie aan met opnames waarin de menselijke stem te horen is in allerlei gedaantes: neuriënd, sussend, krijsend, fluisterend of zingend. Gaandeweg ontdekken ze hun eigen stem.

Ze verdwijnen en verschijnen door deuren die op de een of andere manier van muren zijn gescheiden. Ze haasten zich om deel uit te maken van een toneelstuk dat ofwel nog niet is begonnen ofwel al decennia geleden is afgelopen. Ze zijgen neer op de sofa en huilen. Ze veren woedend recht uit hun leunstoel en zakken vervolgens als amnesielijders weer in elkaar. De piano speelt hetzelfde deuntje steeds opnieuw, de melodie vermalend en verwringend.

Met Tim Etchells voegt NTGent een grote naam toe aan de lijst (inter)nationale makers die een productie creëren voor de reeks Histoire(s) du Théâtre. Als titel van zijn bijdrage kiest Etchells, artistiek leider van het vermaarde collectief Forced Entertainment, een zinsnede uit Shakespeares Macbeth: ‘How goes the world’.

Naar je lichaam luisteren, dat vinden we allemaal belangrijk. Maar heb je al eens naar je darmen geluisterd? Volgens Dani Bershan en diens crew zitten daar antwoorden over vragen waar we allemaal op zitten te kauwen. Over de eco-bio-psycho-sociale crisis, bijvoorbeeld.

De darm: bewaker van ons immuunsysteem, gastheer van onze intuïtie en thuisbasis van complexe ecologieën. Dit orgaan vervaagt de grens tussen ons lichaam en de wereld om ons heen.

Tijdens dit symposium, dat draait rond het artistieke onderzoek van Dani Bershan, delen Sarah Amsler, Dani d'Emilia, Irena Radmanovic en Red Vaughan Tremmel inzichten uit hun uiteenlopende werkvelden. Ze werken rond performance, queer archeologie, dekoloniale studies, somatisch werk rond lichaam en land, microbiologie, mycologie, geschiedenis en genderstudies. Samen onderzoeken ze hoe metabolisme ons helpt om relaties met de evolutie van de aarde en de mensheid beter te begrijpen. Wat onthult een afstemming op de complexe metabole processen van onze darmen over hoe we ons tot elkaar en de wereld verhouden?

Beleef een meeslepende, ervaringsgerichte reis vol gesprekken, somatische praktijken, lezingen, workshops en reflectie. Het programma start op vrijdagavond in Kunsthal, loopt zaterdagochtend en -middag verder in VIERNULVIER en sluit zaterdagavond af in Kunsthal. Bekijk hieronder het volledige programma en reserveer je tickets.

Kom al je woordzaken regelen bij 'Dienst Woorden'. Je woordverleenster biedt een luisterend oor en schrijvende hand. Wil je een brief, een mail, een vurig pleidooi? Zoek je de juiste woorden voor een moeilijk gesprek, een zware aanhef van een lied, een vloek die dondert dat het giet? 

‘Dienst Woorden’ behandelt elk verzoek met grondige precisie. Onze diensten zijn gratis en publiek toegankelijk. Je mag een afspraak maken, maar je moet niet(s). Je wordt in verschillende talen geholpen. ‘Dienst Woorden’ wordt bemenst door kunstenares en schrijfster Sarah Vanhee en andere lokale woordverleners. In deze presentatie van 'Dienst Woorden' vertelt Vanhee over de geschiedenis van de publieke schrijver, over haar rol als woordverleenster en over haar ervaringen, ideeën en observaties. Daarna volgt een bloemlezing van de teksten. 

Een groep kinderen met een beperking raakt verdwaald in het bos. Of misschien zijn ze daar achtergelaten. De vraag blijft: wat zou er allemaal kunnen gebeuren? Als iemand ze vindt, wat moet die iemand dan doen? Hen aanspreken? Toestemming vragen? En waarvoor dan precies? 

Performer Chiara Bersani was zelf een kind met een beperking. “Ik werd op een bepaalde plek in de ruimte neergezet, daar lange tijd achtergelaten, en leerde dan dat punt uit mijn hoofd kennen. Ik oriënteerde me niet op paden, maar wist perfect waar het stil was en rustig.” Vandaag is ze choreograaf en zet ze workshops op met muzikanten en performers, maar vooral met mensen met een motorische beperking. Samen gaan ze op zoek naar antwoorden op al die vragen en hun plek in de wereld.

Je zou kunnen zeggen dat gesprekken over dik zijn ook te lijden hebben onder emotioneel overgewicht. Niet zo in deze lezing van Sabrina Strings. Strings is Ph.D. in sociologie en schrijft voor grote namen van The New York Times tot BBC News. Haar boek, ‘Fearing the Black Body: The Racial Origins of Fat Phobia’, is een bestseller. En dat heeft veel te maken met hoe Strings haar onderwerp aanpakt — met feiten en ratio.

In deze lezing heeft ze het over ‘fat stigma’s’ bewogen verleden en nog bewogener heden. Ze heeft het over hoe racisme en seksisme er onlosmakelijke mee verbonden zijn en het thema gaande houden in het westen. Want hier geloven we meestal dat onze afkeer van dik zijn een uiting is van medische bezorgdheid. Niet waar, zegt Strings. Onze westerse afkeer van dik zijn ontstond als mechanisme om de snel groeiende slavernij te rechtvaardigen, door zwarte mensen te degraderen als ongeremd in hun “dierlijke eetlust.”

Dat er een link bestaat tussen tarotkaarten en leven met een beperking of ziekte – of dat Josefien Cornette, Bebe Books en VIERNULVIER die link toch gaan leggen. Het Disability/Sick Tarot Deck stelt onze persoonlijke relatie met gezondheid, ziekte en beperkingen in vraag aan de hand van een spel tarotkaarten. 

Hoe leren we van onszelf houden en zorg dragen via spiritualiteit? Wat betekent ‘helen’ eigenlijk buiten de muren van een ziekenhuiskamer? Welke collectieve herinneringen koesteren diegenen met een weerspannig of ziek lichaam? Wie is onze Heerser? Welke kennis vinden we onder de kaart van De Zon? 

Vreemde vragen, een presentatie van het spel en zelfs – als het lot je goedgezind is – een paar tarotlezingen voor de bezoekers. 

Stukken die met de grote prijs aan de haal gaan op het Brighton Fringe festival, die wil je zien. Dit exemplaar is een gedanste dialoog tussen Azara Meghie en Bambi Phillips Jordan. Een stuk met veel rook, felle lichten en lasers. Met snoeiharde Dancehall en een MC die er nu en dan iets doorheen schreeuwt. En dan begint het shapeshiften. Sneakers worden stiletto’s, blinkende pakjes gaan aan de kant en het ritme vertraagt naar iets bassigs, zachtigs, roze. Maar da’s slechts de bovenste laag. Onder het hoge entertainmentgehalte en de disco zit een laag van kwade stemmen die homofobe haat verkondigen, veel moed en veel appelsienen.

‘OUT’ combineert dans met aanklacht en neemt zo een plek in in het internationale gevecht om LGBTQIA+ rechten. Het maakt komaf met de zwaarte van een koloniaal verleden en ruimt baan voor een toekomst waarin queer heerlijk plakkerig, inhoudelijk en veelvormig mag zijn. Soms is meer gewoon meer.

Wij brengen je brein op gang met koffie en ontbijt, jij laat bij het ochtendgloren een hoop creatieve inzichten tot je binnendringen. Terwijl je het ochtendprut nog uit je ogen wrijft, kijken we samen naar een film, luisteren we naar poëzie, lezen we een tekst en luisteren we naar interessante sprekers. 

Tijdens deze editie van Six Impossible Things Before Breakfast gaan we in gesprek met de Ierse journalist Una Mullally (te zien in Dead Centre’s ‘Illness as Metaphor’) en Maria-Amah Kouadio (Fat Friendly ASBL). Róise Goan modereert het gesprek. 

We bespreken de uitdagingen van activisme binnen de context van fat liberation en LGBTQ-rechten, en waar deze overlappen met ervaringen van ziekte en burn-out. We zijn benieuwd hoe solidariteit tussen verschillende activistische bewegingen en kunst en cultuur een rol spelen in het draaglijk en haalbaar houden van het langdurige en voortdurende werk van activisme.

Theatermaker en performer Simon Baetens was medeoprichter van het Gentse drag-collectief House Of Lux. Met ‘I’m Not Done’ brengt hij een intense, speelse voorstelling over zelfprofilering, eenzaamheid en onderweg zijn. Voor het eerst verlaat zijn drag alter ego ‘Electra’ de club en verschijnt op het theater. 

Electra neemt het publiek mee op een muzikale reis langs transformerende virtuele en emotionele landschappen. Door een samenspel van drag, muziek, video en tekst ontstaat een droomachtige wereld waarin de grenzen tussen technologie en werkelijkheid niet langer van elkaar te onderscheiden zijn.  

‘I’m Not Done’ is een voorstelling als een doomscroll, waarin popmuziek je door het labyrint van het internet gidst. Een eerbetoon aan de schaamteloze theatraliteit van popconcerten en de poëzie van songteksten. Kunnen uitbundigheid en diepgang hand in hand gaan?

Mette Ingvartsen, huisartiest bij VIERNULVIER, werkt al 20 jaar samen met danser Manon Santkin. Speciaal voor haar schreef ze de solo ‘RUSH’, een eerbetoon aan hun lange, intense samenwerking én aan het performen zelf. 

Manon Santkin brengt een hervertelling van de eerdere voorstellingen die ze samen maakte met Ingvartsen. In een onstuimige ‘rush’ worden hoogtepunten nieuw leven ingeblazen en ontstaan er nieuwe vormen. Binnen de lijnen van een groter oeuvre vertelt Santkin haar eigen verhaal en maakt haar lichaam een kameleonachtige transformatie door. Er ontstaat een vloedgolf van energie, het plezier van het performen spat ervan af.

In 'MadDoG' brengt danser en choreograaf Lydia McGlinchey een hommage aan de esthetiek van gotiek, horror en kantklossen. Geïnspireerd door eeuwenoude kanttechnieken, transformeert ze het theater tot een indrukwekkend kunstwerk waarbij de scenografie de kern vormt, als een 'knoop' die verschillende elementen en problemen verbindt. 

De knoop dient als metafoor om de tijdgeest, gekenmerkt door extreme maatschappelijke ongelijkheid, te vatten. Afbeeldingen van massamoord, excessief gefotoshopte vrouwen, en oninspirerende jobadvertenties volgen elkaar in sneltempo op. 'MadDoG' gaat de confrontatie aan met dit samenspel van gevoelens door in de huid van een dolle hond te kruipen.

In deze ervaring van nauw verbonden verontrustende tegenstrijdigheden ziet McGlinchey het knopen als een relevant esthetisch belang. In ‘MadDoG’ symboliseert de knoop de onmogelijkheid van zuiverheid.

Drie performers en een muzikant staan centraal op het podium en combineren gesproken woord, dans en muziek.

In ‘O amor natural’ toont choreograaf Andrew Graham de complexiteit van aanraking in menselijke relaties waar zorg, romantiek en verlangen samenkomen. Voor mensen met een beperking is aanraking vaak gekoppeld aan medische zorg. Andere behoeften worden vaak genegeerd. 

Het begrip toestemming roept veel vragen op. Hoe weten we wat we wel en niet willen? En hoe communiceren we dit? Op welke basis kunnen we instemmen met iets dat we nog niet kennen? Graham zoekt naar de diepte van verbinding en toestemming, voorbij een eenvoudige ja of nee. Toestemming wordt verkend in al zijn non-verbale rijkdom. Gefluister, lichaamstemperatuur, ademhaling, blik en snelheid van beweging weven een web van intimiteit. 

Graham beschrijft ‘O amor natural’ als “een choreografie van non-verbale haiku's, waarin aanraking de sleutel is tot het verkennen van vertrouwen tussen lichamen, zoals de tango die twee harten verbindt”. Ze nodigt uit tot een dieper begrip van menselijke connectie.

Sinds hun unholy oprichting in 1995 hebben de death metal-kwelgeesten van Aborted zich bewezen als pioniers van het genre, met een onophoudelijke intensiteit en een compromisloze mix van technische perfectie en rauwe emotie. Hun twaalfde studioalbum Vault Of Horrors, uitgebracht in maart 2024 via Nuclear Blast, duikt diep in de schuilhoeken van VHS-cassettes en verhalen die ons al decennia achtervolgen.

William Basinski is een avant-garde componist en klassiek opgeleide muzikant die werkt met analoge tape loops en andere vintage technologie. Zijn melancholische soundscapes onderzoeken de vergankelijkheid van tijd en herinneringen. 

Zijn piece de résistance is het vierdelige The Disintegration Loops uit 2002-2003, dat wereldwijd erkenning kreeg en werd heruitgebracht als een prijswinnende boxset. Samen met James Elaine maakte hij installaties en films die wereldwijd werden getoond. Basinski componeerde muziek voor Robert Wilsons opera The Life and Death of Marina Abramovic. Orkestrale uitvoeringen van zijn werk vonden plaats in gerenommeerde zalen zoals The Met en Queen Elizabeth Hall. Momenteel tourt hij met zijn album On Time Out of Time (2019).

Sylvie Kreusch is, sinds haar debuut bij Soldier's Heart en Warhaus, solo uitgegroeid tot een van de meest indrukwekkende en opwindende artiesten in Europa. Haar baanbrekende songs en visuals deden al heel wat hoofden omdraaien op vlak van muziek, film en mode. Kreusch staat bekend om haar brutale, expressieve lyrics en haar gevoel voor zowel experimentele als popmuziek.

Op 29 november komt het nieuwe Daan album 'SPACE' uit, een retrofuturistische wervelwind met 10 lyrische songs over alles wat de man passioneert - en dat is veel. De klank van de nieuwe plaat belooft een nog vinniger en warmer live geluid, met een heel nieuwe setlist van nieuwe en onverwachte oudere pareltjes uit Daan’s lange carrière als rebelse rockcrooner. Hij wordt nog steeds omringd door zijn trouwe all-stars band, met Isolde Lasoen (drums), Jeroen Swinnen (keyboards), Geoffrey Burton (gitaar), Jo Hermans (trompet) en Ewen Vernal (bas). Alle 15 najaarsshows zijn hopeloos uitverkocht, dus zijn we blij een nieuwe reeks shows voor begin 2025 aan te kunnen kondigen!

Met 'Het Langste Jaar' bracht Het Zesde Metaal in januari hun zesde en meest emotionele album uit, enkele maanden na het overlijden van goede vriend en multi-instrumentalist Tom Pintens, die het album nog als producer afrondde.

Het publiek omarmde de plaat direct, met een razendsnel uitverkochte clubtour in België en Nederland. Na een zomer vol memorabele optredens, trekt Het Zesde Metaal in het voorjaar van 2025 langs knusse theaterzalen voor een intieme theatertour.

Vlij je neer in het rode pluche van de Theaterzaal van De Vooruit en laat je meevoeren door de nieuwe nummers, zoals 'Het Langste Jaar' en 'Nog Maar Begonnen'. Ook de HZM-klassiekers krijgen - uiteraard - een nieuw, intiem arrangement dat je gegarandeerd uit je sokken blaast

This Will Destroy You viert dit jaar hun 20-jarig jubileum met een tour waarin ze hun iconische album S/T in zijn geheel uitvoeren. Deze Texaanse band staat bekend om hun lange, instrumentaal gelaagde en intense composities. Het album werd in 2007 uitgebracht en is een baanbrekend werk binnen het post-rockgenre? Het bevat iconische nummers als The Mighty Rio Grande en Burial on the Presidio Banks. Het album wordt geprezen om zijn dynamische opbouw, die het publiek meeneemt doorheen een scala van subtiele, etherische passages tot enorme, cathartische uitbarstingen van geluid​.

De band bestaat uit Jeremy Galindo, Christopher Royal King, Robi Gonzalez en Jesse Kees en heeft de afgelopen twee decennia de wereld rond getourd. Hun visueel indrukwekkende live-show was onder meer te zien op festivals als ATP en Rock Herk.

Voor fans van God Is An Astronaut, Explosions in the Sky, Mono 

Het Canadese collectief Godspeed You! Black Emperor staat al dertig jaar synoniem voor muziek van epische proporties. Geboren uit punk en politieke overtuigingen, creëerden ze een discografie vol iconische albums. Hun album 'G_d’s Pee AT STATE'S END!' (2021) levert opnieuw intens instrumentale nummers, waarbij je als luisteraar wordt meegezogen in momenten van grote katharsis. Altijd revolutionair, klinkt de band actueler dan ooit, met een boodschap over het falen van bestuur en de nood aan een nieuw begin.

De band blijft wars van persoonlijke exposure: geen sociale media, geen video's, slechts twee officiële bandfoto’s in 25 jaar. Sinds hun comeback in 2010 hebben ze vier nieuwe albums uitgebracht. Hun negende album, 'NO TITLE AS OF 13 FEBRUARY 2024 28.340 DEAD', verscheen op 4 oktober 2024.

support door Mat Ball

Mat Ball is een experimentele gitarist uit Montreal, Canada. Hij is een van de oprichters van de groep BIG|BRAVE, die sinds 2012 bestaat. De laatste jaren hield hij zich in alle stilte bezig met het ontwikkelen van solo gitaarmuziek. Net als zijn werk bij BB, bouwt hij daarvoor op amplitude en feedback met een sterke nadruk op minimalisme en drone. 

God is an Astronaut heeft wereldwijd het publiek betoverd met hun unieke en meeslepende muzikale landschappen, zowel in intense concerten als albums. Het trio uit Wicklow staat bekend om hun naadloze mix van progressieve, psychedelische en post-rock invloeden, waarbij ze grenzen verleggen en luisteraars meenemen op hun psychedelische trip.

God Is an Astronaut combineert psychedelische en krautrock-invloeden met gedreven ritmes van drummer Lloyd Hanney. Samenwerkingen met gastmuzikanten zoals Dara O'Brien, Jo Quail en Sean Coleman verrijken het sonische landschap van hun nieuwste album 'Embers' met elementen zoals sitar, cello, citer, sjamanendrums, strijkpsalter, windgongen en tanpura. Met hun kenmerkende atmosferische sound blijft de band zichzelf vernieuwen en hun muzikale horizon verbreden, wat dit album duidelijk bewijst.

Jo Quail zal de band bijstaan en is een gerenommeerde componist en cellist uit Londen, bekend om haar innovatieve loopingtechnieken die het publiek tijdens haar live-optredens verrassen en inspireren. 

Het Belgische vijftal Whispering Sons brengt een duistere mix van experimentele post-punk en -wave. De stuwende instrumentatie in combinatie met de diepe zang van Fenne Kuppens zorgt voor een onbehagen dat al vanaf het begin aanwezig is in hun muziek. Met hun energieke en meeslepende shows heeft de band zichzelf stevig op de kaart gezet als een must see live-act.

De afgelopen jaren heeft de band langzaam maar zeker grenzen verlegd. Waar hun debuutalbum 'Image' (2018) theatraal en breedvoerig was, richtte hun volgende plaat 'Several Others' (2021) zich meer op hun grootste kracht: pure en pretentieloze intensiteit. Het nieuwe album is getiteld 'The Great Calm', en zou de volgers van Whispering Sons wel eens kunnen verrassen. Het is minder donker dan 'Several Others' en minder groots dan 'Image'. Toch is die typische Whispering Sons-identiteit nog steeds aanwezig in elk nummer, omdat de band nooit ver afdwaalt van hun rauwe energie en emotie. Dit nieuwe album mag dan meer opbeurend en speels zijn, die onheilspellende ondertoon ligt nog steeds op de loer. 

Corruptie. Paranoia. Chantage. Een cirkel van geweld en vergelding. Een kluwen van bedrog en angst. De onontkoombare tentakels van de onderwereld. Bloedige schulden vereffend. Verraders verraden. Wraak roept, wanneer de wet niet genoeg is…

Uncle Acid & The Deadbeats zijn één van de meest excentrieke bands uit het post-Sabbathiaanse rijk. Met een geluid dat op verschillende manieren is ontleend aan klassieke doom, psychedelica, garagerock, underground, en occulte heavyness. Het bewijs daarvan is hun nieuwste plaat NELL’ ORA BLU. Een bijzonder filmische plaat, deels geïnspireerd door de duistere magie van de Italiaanse Giallo-filmstroming, maar ook rechtstreeks afkomstig uit Kevin Starrs’ eigen smerige en onbevreesde verbeelding. Een geheel unieke luisterervaring die bonkt en schreeuwt met gruwelijke bedoelingen.

THE OCEAN BRENGT 10E STUDIOALBUM "HOLOCENE" UIT OP 19 MEI

Na een wereldtour keert The Ocean terug met Holocene, een album dat hun paleontologie-reeks afsluit en een stap zet richting elektronica, terwijl hun zware sound behouden blijft. Het album opent met "Preboreal", een synth-gedreven nummer dat de toon zet voor het hele album. Holocene behandelt het huidige tijdperk waarin de mensheid de aarde sterk beïnvloedt.

Voor het eerst is een album volledig gebaseerd op de synth-ideeën van Peter Voigtmann, wat leidde tot een nieuwe, spannende muzikale richting. De mix, verzorgd door Karl Daniel Lidén, brengt een helder, krachtig geluid met een balans tussen elektronica en orkestrale grandeur.

Holocene verdiept zich in thema’s zoals vervreemding, de zoektocht naar eeuwige jeugd en sociale kritiek, geïnspireerd door Guy Debord. Het album sluit de reeks af en raakt thema's als angst en de deconstructie van waarden in de moderne tijd aan. The Ocean blijft na 20 jaar een invloedrijke kracht in de muziekwereld.

They're coming down for YOU (one more time) !

NewWaveClassiX.be is proud to present one final extra FRONT 242 'Black Out' tour date:
SATURDAY 04/01/25 @ Concerthall De Vooruit - Ghent (B)

Support: NEON ELECTRONICS (feat. Dirk DaDavo from 'The Neon Judgement' and Radical G)

+ After-party (DJ's tba)

No ticket ?
No panic !
Don't buy from strangers on social media.
Try the official TICKETSWAP link to buy (or sell) tickets