© Andrea Macchia

Regisseursduo Enrico Casagrande & Daniela Nicolò over 'Tutto Brucia (Everything Burns)'

“Alles is al verbrand, want ‘Tutto Brucia’ begint met het einde: op de verschroeide grond van de gevallen stad Ilion rouwen de vrouwen van Troje om de dood van hun dierbaren."

Donderdag 16 februari kan je gaan kijken naar de duistere tragedie ‘Tutto Brucia (Everything Burns)’ van het Italiaanse collectief MOTUS. Hiervoor baseerde regisseursduo Enrico Casagrande en Daniela Nicolò zich op Euripides’ ‘De Trojaanse vrouwen’. Het verdriet van de Trojaanse vrouwen, die rouwen om het verlies van hun dierbaren, wordt een aanklacht tegen het huidige tijdsgewricht. 

Waarom wilden jullie een hedendaagse versie van Euripides' tragedie maken?

“We baseren onze voorstellingen vaak op klassieke teksten, vanwege hun tijdloosheid. Zeker voor ons - afkomstig uit het Middellandse Zeegebied - resoneert de boodschap van ‘De Trojaanse vrouwen’ nog steeds. De tragedie verwijst bijvoorbeeld naar rouwrituelen die tot een paar jaar geleden nog gangbaar waren in Zuid-Italië, en bestudeerd zijn door de antropoloog Ernesto de Martino. In Italië wordt er om de drie dagen een vrouw vermoord, en er komen onophoudelijk bootvluchtelingen om in de Middellandse Zee. Verzet je je tegen het Italiaanse migratiebeleid, dan word je tegenwoordig gecriminaliseerd. Meer dan genoeg overeenkomsten, dus. 
“Theater moet in dialoog gaan met zijn tijd. Voor ‘Tutto Brucia’ hebben we gekozen voor een vorm van emotionele inleving, om de lezing zo open mogelijk te laten. Wie het stuk vandaag ziet, met de Russisch-Oekraïense oorlog aan de gang, associeert de beelden onmiddellijk met vluchtende Oekraïense vrouwen: we hebben zelfs al de vraag gekregen of de gele rok en het blauwe hemd van Silvia (Calderoni, actrice) met opzet gekozen zijn. Maar het stuk is al lang voor deze verdomde oorlog ontstaan, juist àls reactie op de vele oorlogen in de wereld! Het toont alleen maar aan hoe relevant Euripides' woorden nog steeds zijn: de klaagzang van de Trojaanse vrouwen verspreidt zich naar hedendaagse slachtoffers.”

Wat kunnen we verwachten? 

“Een donker en verontrustend stuk, een post-apocalyptische scène bedekt met assen en bevolkt door de buitengewone lichamen van de 3 vertolkers: Silvia die Hecuba, koningin van Troje, speelt; danseres Stefania Tansini, die de scène in vuur en vlam zet met de woorden van Cassandra (Hecuba’s dochter) en haar funeraire dansen; en singer-songwriter Francesca Morello, die de voorstelling live begeleidt met zang en elektrische gitaar. Francesca schreef tijdens de repetities liedjes op basis van Euripides’ teksten, waaruit een collectieve klaagzang ontstond. De soundtrack van ‘Tutto Brucia’ is zo belangrijk dat we ‘m op vinyl hebben opgenomen - de plaat zal in Gent na de voorstelling te koop zijn.”

Zal alles echt branden?

“Alles is al verbrand, want ‘Tutto Brucia’ begint met het einde: op de verschroeide grond van de gevallen stad Ilion rouwen de vrouwen van Troje om de dood van hun dierbaren. Wat brandt in de voorstelling, is het onzichtbare vuur die de actrices met dierlijke kracht in hun lichaam dragen. In het publiek branden vaak tranen van ontroering.”