Kabinet K

... la révélation la plus simple et la plus radicale: 
que le présent se transforme en présence, 
qu’une action devient une histoire, 
qu’un humain devient un héros, 
qu’un endroit devient lieu.
Claire Simon

Wat als we alle ballast overboord konden gooien, ergens konden thuiskomen, terug naar de essentie? In ‘Bron’ delen verschillende generaties dit verlangen, als gelijken. Het getuigt van kwetsbaarheid, verbeelding en kracht tussen mensen. Op livemuziek van Thomas Devos zoeken de dansers naar wat hen verbindt, en welke toekomst ze willen vormgeven. Eén ding staat vast: water krijgt een hoofdrol. Met een bron als verzamelplaats. Een plek waar de mens zich vergaloppeert in zijn verlangen, waar leven stroomt en overstroomt.

Met ‘Bron’ keren Joke Laureyns en Kwint Manshoven terug naar de kern van hun werk. Na ‘as long as we are playing’ als een ode aan de spelende mens, en ‘promise me’ dat de vrijheid en roekeloosheid vierde, wordt ‘Bron’ een ode aan de scheppende mens. Een dansvoorstelling over de noodzaak van ‘maken’, over de mens als ‘maker’ en over de vraag naar de maakbaarheid van het leven. Een voorstelling die raakt, verbindt en de kracht van gemeenschap viert.