Het programma van dit jaar brengt echt het breedste scala aan post-rock dat er is, met alles van zwaar en krachtig tot rustgevend en introspectief. Oh Hiroshima vertegenwoordigt de meer romantische kant van post-rock; hun elegante arrangementen kunnen wereldwijd reken op erkenning, ook van buiten de grenzen van het genre.

Wat deze Zweden onderscheidt, is hun focus op gezongen melodieën en vooral de meesterlijke manier waarop deze wordt verwerkt in zalige, haast etherische composities, die naar rustige maar brullende climaxen zweven. Des te indrukwekkender als je bedenkt dat Oh Hiroshima slechts een duo is dat bestaat uit Jakub Hemström en Oskar Nilsson. Jakub's zang overschaduwt de muziek nooit, maar vult deze prachtig aan en draagt bij aan het pakkende geluid van de band.