Bekvegter

Wanneer men mij vraagt naar een biografie, is het eerste wat ik vermeld het feit dat ik daar eigenlijk niet van hou. Want vaak draait zo’n bio uit op een opsomming van behaalde poëzieprijzen. En daar gaat het niet om. Het gaat om de inhoud. Daarom probeer ik teksten te schrijven over de voor mij relevante onderwerpen zoals politiek, sociale ongelijkheid, racisme, kortom over de uitwassen van onze gezellige samenleving.

Ik heb niks met klassieke poëzie, maar ben sterk beïnvloed door de Franse rap waarin ik me 20 jaar heb verdiept.

En toen ik in 2012 slam poetry leerde kennen, vielen alle puzzelstukjes op hun plaats. Slam bleek het ideale medium om de liefde voor taal te combineren met de dorst naar poëtisch gekaderde straatwijshedenen dehonger naar geëngageerde thematiek. Bovendien liet het mij toe om ongeremd in het openbaar mijn cynisme te spuien. En ik combineerde mijn nieuwe liefde, slam poetry, met mijn oude vlam, graffiti.

Ik slam niet om mijn naam op affiches te zien prijken, ik slam om mensen iets te vertellen. Over vergeten geschiedenis en onbezongen helden. Over ergernis en tristesse. Ik voer de luisteraar militante teksten op een bedje van woordspelingen en metaforen. En blijkbaar gaan ook de zogenaamde “moeilijke thema’s” er op die manier in als zoete broodjes.

Er werd reeds geBekvegt voor of in samenwerking met: het Gents collectief Slambacht, projecten zoals Word Wa(a)r, bijna elk woordkunstpodium in België, van stakerspiketten over het Belgisch Kampioenschap Poetry Slam tot Z.M. Koning Filip, Mensen Zeggen Dingen, Woorden Worden Zinnen en House of Poets in Nederland, Tuin van Digters in Zuid-Afrika…