Abhishek Thapar

'My home at the Intersection' is een stuk dat theatermaker Abhishek Thapar al lang wilde maken, maar pas recent de moed voor kon bijeenrapen. Eind 2016 ging hij met zijn familie praten over zijn jeugd in Oost-Punjab, waar hij opgroeide met mythische beelden van 'terroristen' en 'vrijheidsstrijders'. 

In 1947 werden Pakistan (voorheen West-Punjab) en India (voorheen Oost-Punjab) onafhankelijk van het Britse Rijk. Dit ging gepaard met één van de grootste massamigraties uit de geschiedenis (meer dan 14 miljoen mensen werden verdreven) en een bloedbad tussen hindoes, moslims en sikhs. De nieuwe staten zouden daarna nog drie oorlogen uitvechten en zijn vandaag nog steeds rivalen.  

In ‘My home at the Intersection’ onderzoekt Thapar hoe je kan verdergaan, ondanks een erfenis van gewelddadige conflicten en collectieve trauma's. 

Zelf geboren in Oost-Punjab in de jaren tachtig, zoekt Thapar naar de waarheden van het verleden. Daarbij gaat hij verder dan de opdeling in daders en slachtoffers of terrorisme en verzet. Hij reisde naar zijn geboortestad Moga en bezocht - samen met zijn moeder, vader en zus - zijn ouderlijke huis, dat zijn vader ooit gebouwd had: een huis dat verdwenen was, tussen de tegenstrijdige officiële geschiedenissen en de persoonlijke herinneringen van verschillende generaties in. In een laatste poging om dit achter hen te laten, gingen ze weer in het huis wonen. Samen creëerden ze een kunstwerk. Zo probeert ‘My home at the Intersection' een existentieel antwoord te formuleren op de notie van closure bij trauma’s.