Friction

We associëren frictie met weerstand, vertraging en conflict, terwijl het net voor verbinding zorgt, vindt Sophia Rodriguez. De schoonheid van een ontmoeting ligt volgens de kunstenares in tegengestelden die geven en nemen, niét in de huidige overheersende oppervlakkigheid en gladheid. In plaats van wrijving te vermijden, gaat Rodriguez die opzoeken: in ‘FRICTION’ onderzoekt ze hoe we ons kunnen ontdoen van alle psychologische en culturele bagage die ons doorgaans beperkt in het maken van contact met een ander. 

De performers ontmoeten elkaar in een denkbeeldige speeltuin in een park. Geïnspireerd door workshops met kinderen tijdens de onderzoeksperiode van de voorstelling, ontwikkelen de performers een speeltuin voor volwassenen, een chill-outzone, waar allerlei mensen met allerhande intenties elkaar ontmoeten en vaak letterlijk over elkaar heen struikelen. ‘s Nachts wordt de speeltuin een bevrijdende of dreigende omgeving voor ontmoetingen die onzichtbaar moeten blijven: de ideale bodem voor onvervulde verlangens, verzet en angsten.

Het park is opgebouwd uit kunstmatige rekwisieten, echte boomstammen en takken, en machinaal gefabriceerde houten planken. ‘FRICTION’ wrijft over vaste overtuigingen en identiteiten alsof het stukken dood hout zijn. Zo wordt wrijving verkend als een transformatieve praktijk.