Mohamed 1970-2024

Mohamed,

Cultuurhuizen worden gemaakt door de mensen die door de personeelsingang binnenkomen, eerder dan door de voordeur.
Sinds 2006 was jij er. Elke dag. Om 6 uur. Goeiemorgen!
De laatste feestvierders denken dan nog niet aan slapen.
Jij zag elke ochtend het lelijkste van duizenden mooie mensen.
Je had er je deugd in. Pretoogjes.

Meteen aan de slag. Met grote zorg en veel liefde voor De Vooruit tot alles weer netjes was. Alsof er niets was gebeurd. 

Elke dag opnieuw.
Opnieuw.
Als nieuw.

Housekeeping, kuisploeg, poetsploeg. Noem het zoals je wil. Labeur is het.
De Vooruit laat haar niet kuisen met plumeau en kruimeldief.

Verdomme toch, Mohamed.
Jouw overlijden, blaast ons omver.
Ook al wisten we dat je streed tegen die vernietigende ziekte.
Gesterkt door jouw geloof. Inshallah.
Dat is een schone troost.

Groot respect voor je ochtendlijke dynamiek, voor je energie voor zeven.
Zonder gemor. Zonder zucht.
Je laat een diepe indruk na, lieve, rustige man met de pet. 

Gentleman.

Uit alles sprak jouw liefde voor De Vooruit. Voor het schitterende monument, voor het publiek, de artiesten en je collega’s.
Het is nu aan ons om met dezelfde zorgzaamheid verder te gaan.
Zeker ten aanzien van je vrouw Kathleen en je kinderen Wehha en Minna.
Elke dag zullen wij hen laten voelen dat ook wij jou missen.

Diepe buiging, Mohamed. 

Petje af. 

Je VIERNULVIER collega’s.