VIDEODROOM 2023: Wiegedood x 'A Page of Madness'

OVER DE FILM

Blijft ook bijna 100 jaar na de première nog steeds één van verbluffendste, verbijsterendste en radicaalste experimenten uit de geschiedenis van de Japanse cinema: ‘A Page of Madness’ (1926), een stille horrorfilm van regisseur Teinosuke Kinugasa (1896-1982). 

De plot: een oude matroos werkt als conciërge in een psychiatrische instelling om bij zijn vrouw te kunnen zijn. Nadat ze een poging tot zelfdoding ondernomen heeft, probeert hij haar uit de instelling te bevrijden. 

De film moet het vooral van Kinugasa’s creatieve talent hebben: de regisseur verkent én verlegt de grenzen van wat er in de jaren ‘20 van vorige eeuw filmisch mogelijk was. Via vervormingen en een extreem gestileerde beeldtaal, dompelt hij zijn publiek onder in een wereld van waanzin. De dramatische schokeffecten en de complexe dubbelbeelden maken een visueel feest van de film: een bewaker opent een getraliede deur en de tralies blijven; een nerveus tracking shot door de gang wordt bovenop een tracking shot in de tegenovergestelde richting gelegd; herinneringen worden gezien door de wazige ramen van hallucinaties. Ook de vertolkingen dragen bij aan de bevreemdende sfeer: alle acteurs maakten deel uit van een avant-garde toneelgezelschap.

“A remarkable work of concentrated emotional power, seeking to understand the nature of insanity while offering a straight narrative (the wife’s story) in flashback” - ‘The Faber Companion to Foreign Film’

OVER DE BAND 

Belgische black metaltrots Wiegedood stelde vorig jaar in een uitverkochte Balzaal hun recentste plaat ‘There’s Always Blood At The End Of The Road’ voor. Vier jaar na de ‘De Doden Hebben Het Goed’-trilogie, die opgedragen is aan de veel te vroeg overleden Kabul Golf Club-frontman Florent Pevée, focust de nieuwe plaat op de walgelijkste kanten van mens en maatschappij. Want, zo vinden ze zelf: “De essentie van black metal bestaat erin de chaos van de wereld en de complexiteit van het leven te vatten.”

Wegblijvend van de typische black metalthema’s, zoomen ze in op de interne strijd die we allemaal voeren om allerhande gruwel te ontstijgen. Dit brengt ze zowel muzikaal als tekstueel naar een volledig ander domein. De band noemt de plaat een “dark turn” naar het onverwachte en onwelkome. Hoe dat klinkt? Als een psychotische rit vol spooky synths, hot club jazz en verontrustende samples.