Spring forward
& lose yourself in 2024

‘24 Italian Songs & Arias ’ is een recital en opera over mislukking door performancekunstenaar Brian Lobel en sopraan Gweneth-Ann Rand (Belgische première). 

Na het niet winnen van vele prijzen en na vele mislukte subsidieaanvragen is 24 Italian Songs and Arias een recital, een opera, een bijeenkomst voor (en door) diegenen wiens beste niet altijd genoeg is.


(Geliefde) performancekunstenaar Brian Lobel slaagde er niet in om toegelaten te worden tot het New York State Choir. (Veelgeprezen) Sopraan Gweneth-Ann Rand (4.48 Psychosis, Royal Opera House; Aida, English National Opera) slaagde er niet in te winnen bij Cardiff Singer of the World. Deze twee geweldige mislukkelingen hebben hun krachten gebundeld om een show te maken over je best doen, proberen te behagen en hoe we ooit weten of we 'goed genoeg' zijn.

Er is geen dresscode... maar je wordt niet geweigerd als je een hoge hoed of zijden handschoenen aantrekt, mocht je in de stemming komen. 

Press quotes:

“It’s hard to resist the gorgeous final moments which remind that sometimes imperfection is far more interesting than flawless perfection, and often just having a go is a success in itself” — Lyn Gardner (Stagedoor)

“Without romanticising failure or bitterly rehashing it, this is a performance about frustration, drifting and feeling ‘not good enough’” — Tatjana Damjanovic (The Spy in the Stalls)

Cast: Brian Lobel, Gweneth-Ann Rand, Allyson Devenish en Naomi Felix

In samenwerking met laGeste koor

Ontwikkeld met steun van The Yard, Londen, Certain Blacks en Arts Council England.

Als acteur zagen we Thomas Ryckewaert al in ‘The Serpent’ en ‘Het Goddelijke Monster’, als theatermaker maakte hij ‘Golem’ en ‘Genesis’. In ‘Chaos - Making Sense of an Ending’ probeert hij vat te krijgen op een rampspoed. 

In enkele jaren verloor Ryckewaert zijn vader, brak de pandemie uit en blijft het de verkeerde kant uitgaan met het klimaat. Van een videogame over zombies (‘The Last Of Us’!), wetenschappelijke theorieën en apocalyptische sciencefiction tot een uitgestorven gewaande vis: Ryckewaert omarmt de chaos om zijn demonen te bevechten.  

In ‘Chaos’ vervagen de grenzen tussen het intieme en het globale, tussen binnen- en buitenwereld, tussen werkelijkheid en waanzin. Kan wetenschap hulp bieden op een chaotische, onvoorspelbare planeet? Kan je tegelijk rouwen om een geliefde én om het einde van de wereld? Schuilt er poëzie in theorie? En wat dan met theater?

Is de tijd rijp voor de export van de Heilige Koe? Zet je schrap voor een vertelling, performance, diner, documentaire en politieke satire in één. 

De Indiaas-Nederlandse performer Abhishek Thapar brengt visuele en intieme performances die zich bewegen tussen documentaire en fictie. Vanuit een persoonlijk perspectief raakt hij globale thema’s aan. Met de theatervoorstelling ‘Cow is a Cow is a Cow’ duikt hij in de economie en politiek in India, waar de koe beschouwd wordt als een heilig dier. Terwijl hij een verse Biryani maakt, vertelt Thapar over zijn jeugdjaren in India en lanceert in één beweging een nieuw merk van producten op basis van koeien. 

Thapar neemt je mee op een indrukwekkende koeienjacht door India, langs religie en rationaliteit, geweld en economie, historische verhalen en toekomstvoorspellingen. Klein detail: alles wat hij vertelt, is waargebeurd. 

Kan je de wereld redden vanuit de keuken? In ‘ZEEMAAL’ gaat theatermaker Sien Vanmaele op zoek naar duurzame, culinaire oplossingen om haar bezorgdheid over onze planeet en de klimaatverandering te bedwingen. Haar queeste start bij de zee. Het is de plek waar ze vandaan komt, maar ook de plek waar alle leven uit voortkomt. 

Ze neemt je mee op een zintuiglijke reis langs stranden en kliffen, brengt verslag uit van ontmoetingen met zeewieroogsters en zilte landbouwers en filtert de plastic soep uit haar stadsleven. Ze laat je kijken, luisteren, ruiken, voelen, proeven, maar ook snijden, stampen en mengen.

'ZEEMAAL' is een avond vol hoop, een verbindend diner waarin je nieuwe manieren ontdekt om naar onze stormachtige realiteit te kijken.

New York, begin jaren zeventig. South Bronx staat in brand, letterlijk en figuurlijk. De economie stort in, gebouwen staan leeg, bendes maken de straten onveilig, zestig procent van de jongeren is werkloos. Ze hebben geen geld om naar een club te gaan, dus palmen ze de straten in met sound systems, graffiti en breakdance. Hun verzet tegen het establishment groeit uit tot een nieuwe cultuur: hiphop. 

‘HAVOC’, de nieuwe dansvoorstelling van performer en theatermaker Haider Al Timimi, zet een topcast van breakers op het podium. Met de explosieve energie van hiphop neemt hij de kracht van deze revolutie onder de loep. Op de tonen van ‘The Revolution Will Not Be Televised’ van protestdichter en muzikant Gil Scott-Heron, gestuwd door woede en hoop. 

Het lijkt alsof ons lichaam nog nooit zo'n prominente plaats heeft gekregen in de manier waarop we naar onszelf en naar de anderen kijken. In het leven van opgroeiende jongeren leidt dat tot kwetsbaarheid, en soms tot ronduit gewelddadig gedrag: racisme, fatshaming, seksisme, pestgedrag. Het gevolg van een blik die mensen reduceert tot een lichaamskenmerk.

'FRAMED' wil die blik bevrijden. Acht performers delen kwetsbare details over de geschiedenis van hun lichaam. Ze tonen hoe uiterlijke kenmerken maar een fractie vertellen over wie iemand écht is. Hun woorden en bewegingen laten een zoektocht naar zelfaanvaarding en trots zien. Dit alles op de live muziek van een exclusief muzikantenduo: Hantrax creëert een aanzwellende clubvibe waarin de groep samenkomt, de trombone van Nabou Claerhout voert naar de emotionele binnenwereld van de performers. 

In ‘La montagna è finita’ keert de Brusselse/Italiaanse theatermaker Edoardo Ripani terug naar zijn geboortestreek. 

Sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog worden de Italiaanse Apennijnen geteisterd door een lange periode van depressie. De laatste en meest dramatische gebeurtenis vindt plaats tussen augustus 2016 en januari 2017. Drie zware aardbevingen veranderen het landschap van de regio, dat ondertussen één van de “vergeten plekken” in Italië en Europa is geworden. De mensen die achterblijven voelen zich in de steek gelaten, de woede laait er op. 

Vanuit een persoonlijke benadering brengt Ripani een universeel verhaal over de tol van globalisering. Van natuurrampen, ontvolking en economische crisissen tot menselijke en sociale verarming.

Met 'Elektra Unbound' ensceneert NTGent huisartiest Luanda Casella nog maar eens een Griekse tragedie. Althans, dat moeten we geloven. ​Op jacht naar de rol van Elektra kopiëren drie jonge acteurs verschillende vrouwen uit literaire klassiekers, popcultuur en sociale media. Alleen om hun eigen problematische zelfbeeld te onthullen.

Gedreven door ideeën over roem, succes en andere grootse waanbeelden, gaan drie auditanten tot het uiterste om de rol van Elektra te krijgen. In Griekse tragedies uit de oudheid is Elektra een meisje dat wil. Ze wil de dood van haar vader wreken en wil dat iedereen haar lijdensweg aanhoort. Snikken en vloeken, vloeken en snikken: Elektra doet bijna niets anders. Ze komt nooit de voordeur uit.

Op dezelfde manier zitten de drie auditanten gevangen in een sensationele montage van interviews en improvisaties. Terwijl ze iconische scènes uit De Oresteia interpreteren - de volledige trilogie over Elektra en haar disfunctionele familie - onthullen ze hun rampzalige eigen levens. Laatbloeier-regisseur Lua en haar vurige assistent Lucius, die een moeizame relatie hebben, komen nooit toe aan het daadwerkelijk ensceneren van Elektra. Is hun onvermogen het resultaat van de complexe relatie die we allemaal hebben met tragedie, of speelt er meer? Waarom rent Lua verwoed weg? En waarom krijgen we het gevoel dat deze auditanten allemaal gestoord zijn?

Geïnspireerd door melodrama en sociale media schakelt 'Elektra Unbound' tussen scènes zoals het publiek over schermen swipet. Alles om het ongemak op het podium licht verteerbaar te houden.

William Basinski - legendarisch Amerikaans muzikant en componist van beroep - verlegt al meer dan 30 jaar de creatieve grenzen van zijn klassieke opleiding met experimentele media. Hij gebruikt daarbij verouderde technologie en analoge tapeloops, waarmee hij betoverende en melancholische soundscapes weeft.  Zijn favoriete onderwerpen: de vluchtigheid van het leven, het geheugen en het mysterie van de tijd.

Zijn magnum opus - het epische 4-disc meesterwerk 'The Disintegration Loops' - werd overladen met lof op internationaal niveau. Pitchfork plaatste in 2004 tussen de top albums van het jaar en prees de heruitgave in 2012 met een zeldzame perfecte score van 10. 

Basinski maakte ook furore met installaties en films in samenwerking met kunstenaar-filmmaker James Elaine, maakte de muziek voor de opera 'The Life and Death of Marina Abramovic' en toert momenteel de wereld rond met zijn nieuwste werk 'On Time Out of Time' onder de arm. 

Het dodelijke duo Tim De Gieter (Amenra, Every Stranger Looks Like You) en Sigfried Burroughs (Kapitan Korsakov, PAARD., The K.) is soms enkele tellen een hiphopact, een vingerknip later een grungeband, om vervolgens te transformeren in een volwaardige sludge/hardcore pletwals.

Onder het motto "Geweldige songs zijn geweldige songs" verkennen de heren naar hartelust muzikale genres, zonder zich aan echt aan één stijl te binden. Daarbij vertrekken ze steevast van retestrakke drums en een basgitaar die in een vat reverb is gevallen gekoppeld aan het vermogen om de dynamiek mid-song in een  vingerknip om te gooien. 

Op 3 november 2023 dropte B R I Q U E V I L L E 'IIII' - hun nieuwste verkenningstocht naar de donkerste diepten van de ziel. Het Belgische collectief keert terug naar de pulserende, repetitieve ritmes en het doordringende gitaarwerk, naast een prominentere vocale aanwezigheid. Etherische melodieën en broeierige teksten verkennen het diepere, rijkere sonische palet dat voor het eerst te horen was op 'Quelle' uit 2020.

Glints is een Belgische rapper en zanger. Hij is lid van het collectief ‘Abattoir Anvers’. Alles, van productie tot artwork en het maken van video's, gebeurt ‘in-house’, door leden van het collectief.

Glints heeft een duidelijk Brits accent, omdat die taal er altijd al was toen hij opgroeide, dankzij zijn Britse tante en neven. Hij maakte vele uitstapjes over de vijver naar Londen, waar hij zijn surrogaatfamilie bezocht, wat resulteerde in zijn kenmerkende Britse toespraak.

Hij groeide op als koorknaap in de opera en is geen alledaagse rapper. Deze achtergrond vormt de basis voor zijn unieke stijl: het samensmelten van grandioze koren en opera-elementen met beats en felle raps.

In 2020 bracht Glints zijn debuutalbum ‘Choirboy’ uit dat hij presenteerde in een uitverkochte AB. Het album werd geproduceerd door zijn beat-broer Yong Yello, eveneens lid van het collectief Abattoir Anvers. De samenwerking resulteerde in succesvolle singles als ‘Bugatti’, ‘Gold Veins’ en ‘Lemonade Money’. Na de release van zijn tweede album ‘THE DARK!’ (met hitsingle ‘Roma’ en samenwerkingen met onder meer Roméo Elvis en DAAN), keert Glints terug met een nieuwe single: ‘Alarm’ ft. Jan Paternoster (The Black Box Openbaring). Politieker dan normaal gaan Glints en Paternoster samen op pad om de noodklok te luiden over de huidige sociale problemen en de vraag te stellen: ‘Waar zijn we in vredesnaam mee bezig?’.

Van YouTube-ster tot wereldster: dat is de weg die de jonge Maisie Peters aan het bewandelen is. Wie houdt haar nog tegen? De Britse singer-songwriter werd opgemerkt door niemand minder dan Ed Sheeran, die haar "de stem van deze generatie" noemt en haar prompt een contract aanbood bij zijn label Gingerbread Man.

Na een reeks van 54 shows als voorprogramma in Sheerans stadiontournee, trok Maisie de wereld rond met haar eigen tour. Die bracht haar afgelopen voorjaar nog naar een compleet uitverkochte Trix in Antwerpen. Intussen heeft de rijzende ster met 'The Good Witch'  (juni 2023) een nieuw album uit, waarmee ze opnieuw op pad trekt.

Twee jaar na de release van zijn eerste EP staat Mickael Karkousse helemaal klaar om door te breken. Al is het misschien wat raar om het over een doorbraak te hebben bij een muzikant die al meer dan 20 jaar en 6 platen op de teller heeft als frontman van GOOSE, toch één van dé Belgische acts van het laatste millennium. 

Karkousse nam de laatste jaren tijd om zijn soloproject vorm te geven, rustig schavend en polijstend aan een nieuwe, unieke sound. Als de in 2021 verschenen EP 'Where do we begin' nog een rustige, poppy nostalgische trip met een vette knipoog naar de jaren '80 was, is het debuutalbum 'Hello' dat nu op de plank ligt een ander paar mouwen.

Mickael werkte samen met producer Victor Le Masne, wiens DNA hen onvermijdelijk meer in de richting van de Franse pop à la AIR en Daft Punk - compleet met huppelende baslijntjes, vocoders en strijkers. Combineer dat met de typische opzwepende opbouw van de nummers waar GOOSE groot mee geworden is, en je krijgt een album om duimen en vingers bij af te likken.

MEAU brengt kleine, pure liedjes over persoonlijke groei, de liefde, of net eenzaamheid. Gevoelig, dansbaar, dromerig en catchy tegelijk.

Op korte tijd veroverde ze een bijzondere plek in de muziekindustrie; in november 2022 stond ze nog in de Balzaal van De Vooruit, maar enkele tientallen miljoenen streams later staat ze te trappelen om ook de Concertzaal helemaal in te pakken.

Londenaar James Holden is een elektronicalegende met een veelzijdige carrière die zich uitstrekt over twee decennia, twaalf stielen en dertien ongelukken. Hij is producer, remixer, DJ, synth-expert, bandleider, audio engineer, softwareontwikkelaar én eigenaar van een platenlabel. Muzikaal beweegt Holden zich tussen trance en progressieve house tot minimal techno, IDM, synth en jazz.

Holdens carrière begon aan de commerciële kant van de dance: op negentienjarige leeftijd bracht hij een 12 inch uit met daarop de trance-classic "Horizons". Er volgde een internationale carrière als DJ en remixer, waarbij hij samenwerkte met kleppers als Madonna, Britney Spears, Radiohead, New Order en Depeche Mode. Hij richtte ook zijn eigen label Border Community op. Gaandeweg ging hij minder DJ'en en zich richtte op live-optredens met een modulaire synth-rig, soms vergezeld van live drums en sax.

Anno 2023 heeft Holden een soloalbum uit met de ronkende titel "Imagine This Is A High Dimensional Space Of All Possibilities". Het album is een soort verzoening met zijn muzikale verleden en combineert elementen uit zijn 20-jarige carrière. "It’s like a dream of rave, a fantasy about a transformative music culture, an open and uncensored album".

Deze zomer liet de Belgische rapsensatie K1D een spoor van platgespeelde festivals achter. Hij is helemaal klaar om zijn zegetocht door het Belgische concertlandschap verder te zetten. 

Zijn debuutalbum ‘From Belgium With Love’ dat vorig jaar uit kwam is een eerbetoon aan zijn thuisland waarmee hij zijn kijk en die van een hele generatie op de Belgische samenleving beschrijft.

Op 26 januari verandert de koning van de moshpit de Balzaal van De Vooruit in de zweterigste club van het land. 

In 2023-24 verkent Studium Generale Gent in een reeks van elf lezingen de vele eindes in een mensenleven. Op 13 februari landt de lezing van de Amerikaanse schrijfster en onderzoekster Sophie Lewis in onze Balzaal. Ze vertelt ons meer over het onderwerp ‘Eind goed al goed voor het kapitalistisch kerngezin?’ Na haar lezing gaat Lewis in gesprek met Siggie Vertommen, onderzoeker genderstudies aan de universiteiten van Gent en Amsterdam.

Het kerngezin werkt voor geen meter, weet Lewis. Het is de belangrijkste bron van fysiek en seksueel geweld tegen vrouwen, kinderen en LGBTQ+ jongeren. En wat arbeid betreft, vraagt het kerngezin simpelweg té veel van té weinig mensen. Wie binnen het gezin de meeste zorgtaken op zich neemt, voelt zich vaak eenzaam, uitgebuit en op het randje van een burn-out. Toch voelt leven binnen een kerngezin voor velen van ons als een onontkoombare natuurwet. Maar is dat wel zo?

In feite behoorden heel wat van de zorgtaken die we nu tot het domein van het gezin rekenen vroeger tot de commons. Maar eeuwen van kapitalistische politiek hebben ervoor gezorgd dat zorg meer en meer geprivatiseerd werd en op de schouders van ‘zelfvoorzienende’ individuen terechtkwam Dit heeft geleid tot een enorme zorgschaarste. Het zogenaamde familistische kapitalisme maakt misbruik van het feit dat het gezin voor de meeste mensen niet weg te denken valt uit hun leven, om nog maar te zwijgen van het feit dat het voor veel door de staat gemarginaliseerde en gecriminaliseerde mensen een onmisbaar vangnet is.

Utopische denkers, waaronder Marx en Engels, maar ook zwarte anti-imperialistische feministen uit de VS, hebben ruim twee eeuwen lang de mogelijkheid geopperd om ‘het gezin af te schaffen’. Nu de Covid-lockdowns ons hebben laten zien onder welke onhoudbare druk gezinnen eigenlijk staan, is er over de hele wereld een heropleving van nieuwsgierigheid naar niet-kapitalistische manieren om zorg te organiseren. Op welke manieren weerhoudt onze focus op het kerngezin ons ervan om anders te handelen en te verlangen? En, hoe kunnen we een einde maken aan de huidige georganiseerde zorgschaarste?

Terwijl je brein langzaam ontwaakt, serveren wij ontbijt en koffie. Daarna bekijken we samen een filmfragment, lezen we teksten en luisteren we naar interessante sprekers. Zet alvast je wekker!

Deze editie hebben we het over clowning met Micha Goldberg en Geert Belpaeme. Zij delen hun ervaring over de figuur van de clown. De gelijkenissen en verschillen in hun artistieke praktijken komen aan bod, inspirerend materiaal zoals boeken, film, onderzoek, ...

Moderatie: Valentina Barone