De VIERNULVIER Collectie
We vieren dat ons kunstencentrum 40 jaar bestaat! Na een grote opruimactie werd De Vooruit gered en opnieuw geopend in 1982. Het publiek kon – mét speleologiehelm op – een rondleiding volgen door de vele gangen en zalen. Om deze heuglijke gebeurtenis te vieren, zetten we met gepaste trots onze VIERNULVIER Collectie in de kijker en nodigen we jullie graag uit om het monument te (her)ontdekken.
Hoewel Kunstencentrum VIERNULVIER vooral gekend is als een huis van muzikanten, theatermakers, choreografen en schrijvers, hebben ook beeldende kunstenaars hier door de jaren heen werk gecreëerd. Op onze uitnodiging gebruikten ze De Vooruit als canvas, wat verrassende interventies opleverde. Een aantal van die kunstwerken werden gecreëerd in het kader van thematische festivals, anderen zijn dan weer gelinkt aan renovatiewerken die de afgelopen jaren werden uitgevoerd. De kunstwerken brengen op die manier niet alleen de rijke geschiedenis van het kunstencentrum in beeld, maar ook haar innige relatie met het imposante gebouw. schijnwerpers
De VIERNULVIER Collectie is geen statische, weldoordachte verzameling. Er zit geen duidelijke lijn in, maar altijd is er beweging: onze Collectie omarmt het toeval en is een mooie herinnering aan wat we hier vier decennia lang mochten delen met artiesten, medewerkers en publiek. Het is een eclectische mix van tijdelijke interventies en semi-permanent werk. In het komende seizoen 2022-2023 kun je kennismaken met twaalf permanente en twee tijdelijke werken in en rond De Vooruit. Je zal niet alleen oude bekenden ontmoeten, maar ook een aantal nieuwe aanwinsten kunnen bewonderen.
Met de VIERNULVIER Collectie willen we gaandeweg een duurzame, multidisciplinaire verzameling uitbouwen. Zo bieden we een platform aan (lokale) beeldende kunstenaars. De Collectie is complementair aan de eigenzinnigheid van het huis en accentueert de verschillende artistieke programmalijnen - podium, muziek, nightlife, talk, food, monument en residenten. Door het ontbreken van traditionele tentoonstellingsruimtes, zoeken we andere mogelijkheden die de grenzen van het gebouw aftasten. Op welke manier kunnen vluchtige, immateriële of zelfs onzichtbare werken een plaats krijgen? Hoe gaan we om met digitale apps en technologische ontwikkelingen? Met de lancering van de VIERNULVIER Collectie worden enkele bestaande werken voor het eerst gebundeld, maar creëren we bovenal een nieuw platform, vol onverwachte ontmoetingen voor bezoekers en gebruikers van ons Feestlokaal.
2019
In mei 2019 opende de nieuwe inkomhal van VIERNULVIER, inclusief een fonkelnieuwe vloer. Die werd ontworpen door de Zwitserse kunstenaar en textielontwerper Christoph Hefti. Voor zijn creatie van een omgekeerde rode loper gebruikte hij 35.000 tegeltjes van 10 op 10 cm, in elf verschillende kleuren.
“Het basisidee is een rode loper. Wie VIERNULVIER kent, weet hoe kleurrijk het huis is. Ik vond de vroegere grijze inkomhal dan ook niet passen bij het kunstencentrum. Ik wil de bezoekers bij het betreden van De Vooruit het gevoel geven een theaterzaal binnen te wandelen. Het tapijt beweegt, is geplooid en heeft zijn plaats nog niet echt gevonden. Wat dan weer symbool staat voor VIERNULVIER, waar alles ook constant in beweging is.”
Na zijn studies textieldesign in Zürich en mode aan het Londense Central Saint Martins, kon Hefti aan de slag als ontwerper voor Jean-Paul Gaultier en Dries Van Noten. Hij heeft gewerkt voor verschillende modehuizen, waaronder Lanvin, Balenciaga, Mugler en Acne Studios. Parallel aan zijn carrière in de modewereld, creëert Hefti video-installaties die in kunstruimtes over heel Europa te zien zijn. Samen met andere kunstenaars is hij ook actief in de podiumkunsten, waar hij muziek, kostuumontwerp, video en live kunst combineert.
2011
In 2011 nam de Nederlandse kunstenaar Wouter Huis deel aan ‘Summercamp Electrified’, een project van Timelab en Kunstencentrum VIERNULVIER, dat onderzocht hoe kunst een activerende rol kan spelen in het herwinnen van (onderdelen van) de openbare ruimte.
Huis’ werk ‘Disclaimer’ verwijst naar de aftiteling waarmee wordt geduid dat elke gelijkenis tussen echte feiten en wat er in de film te zien is, op toeval berust. Door de tekst in een marmeren plaat te graveren en in het openbare domein op te hangen, voegt Huis een extra dimensie toe aan wat er op straat gebeurt.
Het werk slaat ook de brug naar een ander festival dat van 2006 tot 2012 tijdens Film Fest Gent in De Vooruit plaatsvond. Met ‘Almost Cinema’ werd de bezoeker uitgedaagd om met andere ogen naar cinema te kijken. Naast film- en theatervoorstellingen, was de ruggengraat van het festival een verrassend kunstparcours doorheen het hele gebouw. In 2011 was ‘Disclaimer’ onderdeel van deze tentoonstelling.
Het jaar daarop, in 2012, was ook ‘Performance #1’ van Huis te zien tijdens het festival. Daarin werd het publiek uitgenodigd om in een lege garagebox plaats te nemen op stoelen. De performance begon zodra de garagepoort geopend werd en de toeschouwers een zicht kregen op de rustige en ‘onspectaculaire’ Savaanstraat, die zo getransformeerd werd tot cinemascherm.
2021
In 1927 maakt Edward Anseele jr. een koloniale reis naar de grensstreek van Burundi en Congo. Net als zijn vader Edward Anseele sr. - die mede-oprichter is van de coöperatie Vooruit - is Anseele jr. op dat moment actief binnen de socialistische beweging. Hij krijgt de opdracht om de gronden in kaart te brengen die het meeste geschikt zijn om het netwerk van rode fabrieken van Vooruit mee uit te breiden. Anseele jr. zoekt locaties voor o.a. een katoenplantage, een mijnsite, een bierbrouwerij en een tabaksfabriek. De reis wordt pas achteraf openbaar gemaakt en stuit op veel vragen bij de Belgische Werkliedenpartij. Maar verder dan een onderzoekscommissie en wat lastige debatten komt er niets van. Wanneer de Bank van de Arbeid in 1933 valt, verdwijnen de documenten over de reis lange tijd onder het stof.
Kunstenaar Deogracias Kihalu liet zich voor ‘Carnet de route’ inspireren door deze vergeten gebeurtenissen. Hij bekeek de documenten, verwerkte de informatie en liet zich leiden door zijn eigen geschiedenis. ‘Carnet de route’ bestaat uit een gedicht (naar het Nederlands vertaald door Andy Van Kerschaver) en een beeldhouwwerk in keramiek. Hiermee werpt Kihalu een 21ste-eeuwse blik op dit koloniale stuk geschiedenis van de coöperatie Vooruit.
Deogracias Kihalu is een Congolese schilder, performer en videokunstenaar. Hij studeerde in 2008 af aan de Academie van Schone Kunsten in Kinshasa en maakt er sinds 2010 deel uit van het kunstenaarscollectief Sadi. Momenteel woont en werkt Kihalu in Gent, waar hij o.a. betrokken is bij het open huis KAPOW, een smeltkroes van kunst, muziek en straatcultuur.
Net als het werk van Teletext in de Wintertuin van het VIERNULVIER Café, maakt ‘Carnet de route’ deel uit van ‘Kunst Veredelt’, een audiowandeling doorheen de geschiedenis van De Vooruit. Makers Adriënne van der Werf, Katinka de Jonge, Leonore Spee en Sascha Bornkamp theatraliseren de feiten, vullen ze aan met hedendaagse perspectieven en creëren zo nieuwe verhalen. Als luisteraar reis je van ruimte naar ruimte en ben je getuige van conversaties tussen historische socialisten en hedendaagse denkers, progressieve kunstenaars en feministische historici, activisten en vaste klanten van het Café.
Deze audiotour is slechts af en toe in zijn geheel te ervaren. Houd hiervoor de VIERNULVIER-site in de gaten. Wil je nu al meer horen? ‘Kunst Veredelt’ valt integraal te beluisteren op onze website.
2001
Op zondag 10 juli 2001 speelde de Amerikaanse experimentele rockband Sonic Youth in de Theaterzaal van De Vooruit. Het was een optreden ter ere van hun album 'Goodbye 20th Century’, met daarop uitvoeringen van werk van avant-gardecomponisten zoals John Cage, Yoko Ono en Steve Reich.
De band nam ook 'Piano Piece #13 (Carpenter's Piece) for Nam June Paik’ (1962) van George Maciunas onder handen. Maciunas is één van de grondleggers van de internationale kunstbeweging Fluxus, die in de jaren ‘60 en ‘70 een belangrijke rol speelde door de grenzen van kunst te bevragen. Zo organiseerde Fluxus o.a. laagdrempelige happenings waarbij beeldende kunst en muziek samenkwamen.
Het optreden begon met Coco Hayley Gordon Moore, de zesjarige dochter van Sonic Youth-bandleden Kim Gordon en Thurston Moore, die ‘Twinkle Twinkle Little Star’ speelde op haar speelgoedpiano. Afsluiter was ‘Piano Piece #13’, waarbij de bandleden om beurten nagels van 15 centimeter lang in de toetsen van de piano sloegen. Geen speelgoedpiano, welteverstaan.
De band speelde ‘Piano Piece #13’ wereldwijd slechts viermaal live. De piano bleef nadien altijd in De Vooruit staan, als aandenken aan het memorabele optreden. Op onze website kun je een video bekijken waarin Thurston Moore, in 2011 opnieuw te gast voor een Democrazy-concert, herenigd wordt met de piano en herinneringen aan het optreden ophaalt. Voor de liefhebbers van het betere timmerwerk is er ook een audio-opname van de uitvoering in De Vooruit, te beluisteren op onze website.
2021
Onze Duitse vrienden en collega’s van het Hamburgse kunstencentrum Kampnagel vieren dit seizoen hun veertigste verjaardag. Net als VIERNULVIER! Om de band tussen beide huizen in de verf te zetten, is de videoperformance ‘Taking to the Streets’ tot eind 2022 te zien in de centrale trappenhal van De Vooruit. Hiervoor moet je wel eerst de [k] to go-app downloaden in de Google Play Store- of Apple Store-app.
De [k] to go-app werd ontwikkeld tijdens de coronacrisis. Daardoor kon het cultuurpubliek volledig coronaproof nieuwe performances blijven ontdekken. Zodra de app één van de speciale QR-codes herkent, start er automatisch een augmented reality-filmpje en kun je de verschillende video's op je smartphone bekijken.
In de video’s zie je vier dansers (Pascal Schmidt, Marcelino Libao, Ricardo Urbina en David Rodriquez) van kunstenaarscollectief House of Brownies via beweging aan zelfontdekking doen. In deze reeks van korte verhalen beelden ze real-life scenario's uit in verschillende dansstijlen. Zo trotseren ze de cis- en heteronormatieve maatschappij, bekrachtigen ze hun innerlijke stem en omarmen ze de schoonheid van hun eigenheid.
House of Brownies omvat zes dansers van over de hele wereld (Nepal, Colombia, Mexico, Filipijnen, Brazilië, Zimbabwe) die elkaar in Hamburg hebben gevonden - niet alleen via dans, maar ook via hun gedeelde ervaringen als bruine en zwarte mensen in Duitsland. Ze zijn op een eeuwigdurende ontdekkingsreis doorheen hun queerness, en gebruiken sociale media om hun kunst te delen.
Kampnagel is een internationaal productiehuis dat hedendaags theater, dans en performance presenteert, naast concerten, conferenties en verschillende festivals en themaprogramma’s. De zes Kampnagel-podia, in de hallen van een voormalige kraanfabriek, laten zowel het werk zien van de lokale Hamburgse scene als van internationale kunstenaars.
2018
In mei 2018 resideerde de Zwitserse theatermaker Pamina de Coulon in en rond het VIERNULVIER Café. Tijdens haar verblijf schilderde en fabriceerde De Coulon grote gekleurde spandoeken, met slogans die refereren aan verschillende revoltes. De vlaggen waren tijdens het festival te zien in het Café.
Spandoeken zijn het gedroomde medium om tijdens een strijd of revolte dingen mee te eisen of verwerpen: ze klagen aan en roepen tot de orde. Spandoeken en protestborden spelen een actieve rol in de sociale geschiedenis van het schrijven en zijn een zeldzaam voorbeeld van niet-commerciële taal in de openbare ruimte. Ze voorzien de actualiteit van zowel onderschrift als opschrift, en documenteren wat we doen of net nalaten te doen.
‘THE MAY EVENTS’ was een interdisciplinair focusprogramma in samenwerking met Kunstenfestivaldesarts, gecureerd door de Italiaanse onderzoeker Silvia Bottiroli. Het verkende de mogelijkheden en vormen van opstand en protest, en wilde onderzoeken wat en waar de revolutionaire momenten zijn in onze hedendaagse samenleving.
Vijftig jaar na mei ‘68 en de roep om ‘poëzie op straat', bevindt de Europese kunstwereld zich in een diepe filosofische crisis. Geconfronteerd met een opkomend populisme en een voortdurende commercialisering van de kunstinstellingen zelf, proberen kunstenaars hun praktijk te heroriënteren rond een veranderend sociaal landschap. Is politieke kunst dood, of is er nog steeds een rol weggelegd voor 'het politieke'?
2021
Neem in alle rust plaats op de trappen en bekijk het tafereel op het glas-in-loodraam boven de Wintertuin. Neem een hoofdtelefoon en luister naar ‘Het Werkmanskind’ van Teletext, een lied dat het tragische lot van een arbeidersvrouw beschrijft.
Teletext bestaat uit de Nederlandse theatermakers Leonore Spee en Sascha Bornkamp. Ze maken muziek en voorstellingen, geven workshops en creëren locatieprojecten. Sinds 2019 doen ze onderzoek naar de betekenis van volksmuziek in de nieuwstedelijke context van o.a. Antwerpen, Brussel, Gent en ‘s-Hertogenbosch.
‘Het Werkmanskind’ is een muzikale herwerking van het gedicht ‘Fille d’ouvrier’ (1895) van Jules Jouy. Het werd oorspronkelijk op muziek gezet door de Franse componist Gustave Goublier en was tijdens de belle époque vaak te horen in de Parijse cabarets en café chantants. In 1868 zorgde de Nederlandse cabaretier Eduard Jacobs voor een Nederlandse vertaling.
Net als het werk van Deogracias Kihalu aan de VIERNULVIER-ticketbalie, maakt ‘Het Werkmanskind’ deel uit van ‘Kunst Veredelt’, een audiowandeling langs de bekende verhalen en vergeten geschiedenissen van De Vooruit. Makers Adriënne van der Werf, Katinka de Jonge, Leonore Spee en Sascha Bornkamp theatraliseren de feiten, vullen ze aan met hedendaagse perspectieven en creëren zo nieuwe verhalen. Als luisteraar reis je van ruimte naar ruimte en ben je onderweg getuige van conversaties tussen historische socialisten en hedendaagse denkers, progressieve kunstenaars en feministische historici, activisten en vaste klanten van het Café.
Deze artistieke audiotour valt slechts occasioneel in zijn geheel te beleven. Houd hiervoor de VIERNULVIER-website in de gaten. Wil je nu al meer horen? Op onze website kun je ‘Kunst Veredelt’ integraal beluisteren.
Uitvoering: Teletext
Productie: Alan Van Rompuy (A z e r t y klavierwerke)
Geluidsmix: Jasper Segers
2021
Tijdens drie residenties midden in de coronapandemie - in 2020, 2021 en 2022 - was de Griekse avant-gardekunstenaar Ilan Manouach te gast in onze Balzaal. Als artist in residence nodigde hij performers met verschillende muzikale achtergronden uit, om te onderzoeken hoe geluid gestimuleerd kan worden door aanraking. Ze gingen aan de slag ging met ‘Shapereader’, een universeel niet-alfabetisch communicatiesysteem, door Manouach ontwikkeld voor visueel hulpbehoevende lezers en makers van stripverhalen. Zo wil hij hen ondersteunen bij de creatie van tactiele verhalen.
Via een eenvoudig ‘leesprincipe’ kan het systeem tactiele symbolen verbinden met betekenissen, die losstaan van etnische of inheemse alfabetten of brailleschrift. Het ontwerp, gebaseerd op eenvoudige principes en gemakkelijk te onthouden vormen, richt zich tot iedereen - ongeacht nationaliteit, taal, opleidingsniveau, levenssituatie, of visuele beperking.
Tijdens zijn verblijf bij VIERNULVIER werd het systeem vertaald naar een architecturale wandinstallatie. Hierin vonden workshops plaats waarbij muzikanten ‘Shapereader’ als alternatieve muziekpartituur gebruikten om nieuwe composities te schrijven die niet visueel gelezen, maar letterlijk gevoéld moeten worden.
De installatie in de Brugzaal, die bestaat uit 28 panelen, kan gelezen worden als een abstract monochroom kunstwerk, maar is tegelijkertijd ook een residu van een uniek project dat zich op de snijlijn tussen beeldende kunst en experimentele muziek bevindt.
Ilan Manouach is een onderzoeker, muzikant en multidisciplinair kunstenaar met een specifieke interesse in conceptuele en post-digitale stripverhalen. Manouach promoveerde aan de Aalto Universiteit in Helsinki en is momenteel gastwetenschapper aan de Harvard-universiteit. Hij is de oprichter van Echo Chamber, een Brusselse non-profitorganisatie met als missie de radicale artistieke praktijken in hedendaagse comics te documenteren, archiveren en bekostigen. Manouach werkt als bibliothecaris voor de Conceptual Comics Collections bij Ubuweb en Monoskop, is aangesteld als expert in experimentele strips bij de Belgische overheid voor haar nationale publieke financieringsprogramma (CCAP), en werkt als strategieconsultant voor de Onassis Foundation.
2022
Om aan de behoeften van onze keukenploeg te voldoen, werd na grondig onderzoek besloten om de keuken van het VIERNULVIER Café, die uit zijn voegen barstte, te verhuizen naar de historische Majolica-zaal. Van de verplichte sluiting in coronatijden hebben we handig gebruikgemaakt om er een splinternieuwe keuken te installeren, die voldoet aan de huidige energie- en duurzaamheidsnormen.
Tot maart 2020 werd de Majolica, met zijn kleurrijke majolicategels en prachtige glas-in-loodramen, gebruikt als eetruimte voor medewerkers en artiesten. Ter herinnering aan deze bijzondere ontmoetingsplek, die bovendien uitzicht biedt op het Café en de Wintertuin, creëerde de Ierse kunstenares Fiona Hallinan het werk 'Canteen Pending'. Dit delicate, geborduurde kussen is rond één van de pilaren van onze nieuwe cateringruimte, 'De Doorloop', gewikkeld.
VIERNULVIER-teamleden werden door Hallinan uitgenodigd om hun Majolica-ervaringen te delen. Ze kregen van Hallinan een drankje met kaneel, kruidnagel en cacao, om het geheugen te stimuleren. Via de ‘Schwartz’-interviewmethode nodigde ze iedereen uit om in de verduisterde, voormalige eetruimte op de grond te gaan liggen. Vervolgens werden ze gevraagd om een Majolica-moment uit het verleden in de tegenwoordige tijd te beschrijven.
Het kussen nodigt het publiek uit om te pauzeren en te rusten, om zichzelf even toe te staan onproductief te zijn. De hoofdsteun zendt een audiostuk over de voormalige Majolica-kantine uit. Het project maakt deel uit van Hallinans doctoraatsonderzoek naar de ontwikkeling van het concept 'ultimologie', de studie van het einde. Gebaseerd op bestaande rouw- en zorgpraktijken, maakt ultimologie hier ruimte om collectief aandacht te schenken aan het einde van de Majolica als ontmoetingsplaats voor VIERNULVIER-kunstenaars en -teamleden.
'Canteen Pending' is te zien tijdens het seizoen ‘22-‘23. Het werk is helaas niet toegankelijk voor het publiek, maar het audiostuk (met sound design van Diana Duta) is wel beschikbaar op onze website.
2000
Sinds 2000 prijkt ‘Gelukstraat’, een gedicht van de toonaangevende Belgische schrijver, dichter en essayist Stefan Hertmans, op de gevel van De Vooruit. Het gedicht is onderdeel van de Gentse Poëzieroute, die tussen het Poëziecentrum op de Vrijdagmarkt en het S.M.A.K. in het Citadelpark loopt en 20 locaties telt. Tot 2013 was het gedicht (uit de dichtbundel ‘Annunciaties’, gepubliceerd in 1997) te zien op de monumentale zuidgevel van het Feestlokaal, maar door de bouw van het Terras moest het verhuizen. Sinds 2015 heeft het weer een nieuwe vaste stek gekregen aan de ingang van ons VIERNULVIER Terras.
Ook in het gebouw is Hertmans een graag geziene gast. Hij schoof mee aan tafel tijdens ons maandelijkse literaire boekenprogramma ‘UITGELEZEN’ en kreeg de Prijs van de Vlaamse Gemeenschap voor Proza uitgereikt tijdens het ‘Mind The Book’-festival (2014). Zijn alom geprezen romans ‘Oorlog en terpentijn’ (2013) en ‘De opgang’ (2020) gingen in première tijdens boekvoorstellingen in De Vooruit Theaterzaal.
De Poëzieroute is een initiatief van het Poëziecentrum en wordt beheerd door de Stad Gent. Meer informatie over de wandeling vind je op literairgent.be/wandelingen
2013
In 2013 vierde De Vooruit haar 100ste verjaardag. Het uitbundige feestprogramma, dat maar liefst zes maanden lang duurde, werd afgesloten met het festival ‘Possible Futures’. Op en naast het podium zocht het festival een antwoord op toekomstvragen. Het bracht kunstenaars, ontwerpers, denkers, wetenschappers, activisten en toeschouwers bij elkaar om samen scenario’s voor ‘Possible Futures’ te ontwikkelen: hoe kan een kunstencentrum, en bij uitbreiding de stad en de wereld, er de komende eeuw uitzien?
Ook een groep studenten uit de opleiding grafische vormgeving aan de Gentse LUCA School of Arts dacht hierover mee. Onder begeleiding van onze toenmalige vormgever Matthias Timmermans volgden ze een workshop die resulteerde in een reeks subtiele, poëtische interventies op het Terras.
Deze sticker is het enige overblijfsel hiervan, maar blijft wel de verbeelding prikkelen.
In 2015 kreeg het festival een vervolg onder de noemer ‘(im)Possible Futures’. In samenwerking met CAMPO en Universiteit Gent werden de grenzen van het (on)mogelijke afgetast. Want in een wereld vol moeilijkheden schuilt de kracht van kunstenaars er net in om ons met onmogelijke, onrealistische, niet-functionele, utopische of dystopische (toekomst)scenario’s te confronteren.
LUCA School of Arts is een multidisciplinaire onderwijs- en onderzoeksomgeving met campussen in verschillende steden, waar creatief talent zich artistiek, uitvoerend en technisch kan ontplooien. Samen met KASK & Conservatorium is het een kunstacademie waar VIERNULVIER regelmatig mee samenwerkt om jong talent een podium te bieden.
2019
‘Crisis Of Masculinity’ is een installatie die bestaat uit een replica van de opvallende, blauwe omheining in Muscle Beach Venice, Los Angeles (VS). Het hekwerk was, in zijn volledigheid, onderdeel van de openingstentoonstelling ‘Endless Exhibition’ (2019) in Kunsthal Gent. Sindsdien wordt het werk gaandeweg in stukken gesneden om op andere locaties, als ‘fremdkörper’, een nieuw leven te leiden.
Muscle Beach wordt gezien als de geboorteplaats van de fitnesshype en speelde een belangrijke rol bij het populariseren en legitimeren van de hedendaagse lichaamscultuur. Arnold Schwarzenegger ging er gewichtheffen nog vóór hij bekend was. Ook nu nog staat Muscle Beach synoniem voor afgetrainde, glimmende (mannen)lijven. Aan beide zijden heerst er een spel van zien en gezien worden. Het hek vormt daarbij zowel een fysieke als mentale barrière: wie binnengaat, stapt als het ware de circuspiste in. Van achter het massieve frame kijkt de toeschouwer naar het uiterlijk vertoon.
Door de omheining als een readymade uit haar oorspronkelijke context te tillen, komt de aandacht op de materialiteit van de constructie te liggen. Zo valt het obstructieve karakter op: de bezoeker wordt in zijn of haar bewegingsvrijheid beperkt en daardoor in een bepaalde verhouding tot het obstakel gedwongen.
In het creatieproces van ‘Crisis Of Masculinity’ speelt de notie van arbeid een belangrijke rol. Het uitvoerende werk - van beton storten tot lassen - werd integraal in eigen hand gehouden. Beide kunstenaars doen dat zonder de scholing en routine waar ervaren bouwvakkers op kunnen terugvallen, maar compenseren hiervoor met volharding en toewijding. Zo ontdekken ze de schoonheid van een goed ontworpen object.
‘Crisis of Masculinity’ is onderdeel van een langdurige samenwerking tussen Thomas Min en Egon Van Herreweghe. Beide kunstenaars onderzoeken de codetaal en de stereotiepe symbolen die aan het begrip ‘mannelijkheid’ kleven. De veranderende westerse samenleving begint masculiniteit in vraag te stellen. Tegelijkertijd bieden sociale media dan weer een nieuw platform voor de lichaamscultus.
Kunsthal Gent is een experimenteel presentatie- en ontwikkelingsplatform voor hedendaagse kunst. Het is sinds 2018 gevestigd in een monumentaal 14de-eeuws karmelietenklooster in het centrum van Gent. In het doorlopende tentoonstellingsprogramma ‘Endless Exhibition’ voegen curatoren en kunstenaars tentoonstellingen toe zonder einddatum. Zo ontstaat er een steeds veranderende omgeving waarin (sporen van) eerdere interventies in dialoog gaan met nieuwe toevoegingen. Kunsthal Gent functioneert niet alleen als tentoonstellingsruimte, maar ook als ontmoetingsplaats en artistieke uitvalsbasis.
2022
In het voorjaar van 2020 stond ‘YALLA’ gepland, een locatieproject waarmee VIERNULVIER verder bouwde aan de relatie met Palestina, en in het bijzonder met de Palestijnse artistieke wereld. Samen met partner A.M. Qattan Foundation ontwikkelden we een programma rond culturele uitwisseling en solidariteit. Een Belgische delegatie van artiesten en cultuurwerkers zou naar Ramallah en Haifa trekken voor een zevendaags programma vol concerten, workshops, residenties en meer.
Ter voorbereiding van het project reisde Gentse kunstenaar Sarah Yu Zeebroek begin 2020 naar Haifa, om er samen met de Palestijnse kunstenaar Haitham Haddad te werken aan een creatie. Door de coronapandemie werd het gehele project helaas noodgedwongen geannuleerd en kwam er ook een einde aan hun samenwerking.
Om een deel van de uitwisseling toch zichtbaar te maken voor ons publiek en het project met een dosis schoonheid af te sluiten, nodigde VIERNULVIER beide kunstenaars uit om samen een nieuwe muurschildering te maken. Eind september 2022 werkten ze, ter plekke, samen aan een muurtekening waarbinnen twee verschillende tekenstijlen een stijlvolle symbiose aangaan.
Sarah Yu Zeebroek is een Belgisch kunstenaar, illustrator en muzikant. Ze studeerde beeldende kunst & illustratie aan de Gentse LUCA School of Arts. Haar werk heeft een kenmerkende cartooneske en vaak absurdistische stijl. Ze werkt zowel autonoom als in opdracht voor kranten, tijdschriften, culturele organisaties en bands.
Haitham (Charles) Haddad is een illustrator en visueel vormgever uit het Palestijnse Haifa. Hij studeerde fashion design aan het Israëlische Shenkar College of Engineering, Design and Art. Hij combineert video, fotografie, illustratie en animatie en creëert zo een eigen beeldtaal. Deze beeldtaal draait vaak rond identiteit en is geïnspireerd op de geschiedenis van kostuumdesign, queer cultuur en religieuze iconografie.
De huidige mural vervangt ‘Pterodactyl noise I’ van de Brusselse graffitikunstenaar Bonom, een werk dat in 2018 gemaakt werd n.a.v. het ‘Fly Over’-straatfeest op Autovrije Zondag.
2015
In het najaar van 2015 eindigde een grootschalige renovatie van de Concertzaal en de VIERNULVIER-kantoren. Om dit te vieren, creëerde de Brugse beeldende kunstenaar Stefaan De Croock (alias Strook) een werk in opdracht van VIERNULVIER. De kleurrijke, abstracte collage houdt het midden tussen een lijntekening en Strooks bekende assemblagetechniek. Opgebouwd uit zowel digitale als analoge elementen (zoals houtpatronen), werd het uiteindelijk als grote sticker aangebracht op de muur van onze VOKA-buren.
Het werk is pas echt goed zichtbaar vanaf de bovenste verdieping van de COOP, waar de kantoren van VIERNULVIER gehuisvest zijn, en die helaas niet publiek toegankelijk is. Maar niet getreurd: vanaf het Scheldeterras is er een ander werk van Strook te zien, dat hij maakte voor de lancering van de fiets- en wandelroute van Street Art Belgium.
Stefaan De Croock studeerde aan de Gentse LUCA School of Arts en maakt sculpturen, collages, installaties en schilderijen. Het centrale thema binnen zijn werk is ‘tijd’, wat tot uiting komt in zijn voorkeur voor verweerd hout als bronmateriaal. Zijn street art wordt internationaal geroemd. Eén van zijn kenmerkende portretten, gemaakt uit gerecupereerd hout, siert de cover van Het Zesde Metaal-album ‘Skepsels’.
1981
In 1981 regisseert Carl De Keyzer als laatstejaarsstudent aan de Gentse Academie een ‘docufictie’ over het Feestlokaal. De twintig minuten durende film, met camerawerk van zijn medestudenten Dirk Braeckman en Marc Van Roy, brengt zowel het verval als de schoonheid van het gebouw in beeld. Het ging toen niet zo goed met het eens zo bruisende Feestlokaal: het gebouw gaf een smoezelige indruk en lag er ietwat verlaten bij. Oorzaak hiervan was de geleidelijke ontzuiling en de opkomst van een nieuwe amusementscultuur. Voor het broodnodige onderhoud was er nauwelijks geld. Rond 1980 was het gebouw op sterven na dood.
‘Feestlokaal De Vooruit’ was te zien op een tentoonstelling in de Gentse Koninklijke Academie voor Schone Kunsten. Hiermee wilden de initiatiefnemers, afkomstig uit de afdelingen film en fotografie, de aandacht vestigen op de architecturale waarde van het Feestlokaal. Zo hoopten ze niet alleen een restauratie, maar ook de lancering van nieuwe artistieke activiteiten voor elkaar te krijgen.
En warempel: enkele gedreven jongelui, die de eigenaar van het gebouw er al enige tijd van probeerden te overtuigen om stukken ervan aan hen toe te vertrouwen, waren blij met deze hernieuwde aandacht. Niet lang daarna ging het licht op groen: in 1982 werd de vzw Kunstencentrum Vooruit (nu VIERNULVIER) opgericht.
Ter ere van onze veertigste verjaardag is de film van Carl De Keyzer t.e.m. 9 oktober in de gang naar de Theaterzaal te zien. Hij valt ook te permanent te bekijken via onze TIMEWALKER, de interactieve installatie in de inkomhal van De Vooruit. Met de TIMEWALKER kun je grasduinen doorheen de indrukwekkende geschiedenis van het al even indrukwekkende gebouw, rijkelijk gedocumenteerd met unieke foto’s, filmpjes, affiches en andere rariteiten uit onze archieven.
Carl De Keyzer komt oorspronkelijk uit Kortrijk, maar woont en werkt al jaren in Gent. Hij is bekend geworden met zijn documentaire fotografie. Na zijn studies fotografie aan KASK Gent, richtte hij samen met voornoemde Dirk Braeckman en Marc Van Roy in 1982 de invloedrijke fotogalerie XYZ op - een allusie op de bekende, nabijgelegen sekscinema ABC. Sinds 1994 is De Keyzer lid van het gerenommeerde internationale fotoagentschap Magnum. Zijn fotoboeken worden steeds vol lof onthaald en hij exposeert over de hele wereld.